100
Problem11t11
Theologictt~
exempla
!
ex
quibus licet arsuere lic:
Ergo~
divina imellellio & amor pofium .id earndem h–
neom percinere.
StJ
•••
Ad hoc tamen facilisen reíponGo, dil\in–
~f.~',~'-
guendo confequens: Ad unam
1.in~am
G"'.ilitudi–
"'"'~"'d'"
nis per modum reprrefenta110111s,Juxca
d1~a
S§.
f•nfio••·
przcedentibus,ncgo; per modumc?nvemenn:i:
alcerius generis,concedo.
_S~c.cogmno
&_amor
lunt
íub una linea allus d1v1111, altos pun, con–
fiimti vi forwalis principii produllivi, aliorum-
que,de quibus nihil ad rem. -. .
.
'· ¡;:,,,..
14
2.
Secundo urget,eafdem
mleétatus.l~neas.
Jem,
•
<l!Jio fub fimilirudine ut fic damur
~m1ht~d.o
intcntionalis
&
phyfica,
comm~nem
11lar11
dtv~dentes racionem:ergo non conflirnunt unam h–
neam.Ttem.Similitudo intemionalisdividi pocen
inGmilitudinem perfrétam, qua\is en Verbi di–
vini;& in imperfeétam, qualis en Verbi crcati.
Ecce jam duas alias lineas.Quod
li
non obflante
hacmembrorum dividentium diverGtate,omnts
fimilicudincs ad unam lineam reducumur: ergo
&reduci poterunt ad unam lineam emis;
&
ita
linearum omnium divei!itas evanefccc.
~~M.;.
Hocetiarn focilem habet
folutionem.Adpri–
'"""'P'•·
mumexemplumnego polfe dividí Gmilitudinem
««;~J,.
in intemionalem & phyGcam ada:quata divifio–
~;,::J,:.
ne, quiaen tmium membrum,ejus inquam,qure
m"11""1n;,,
utramque habeat rationem, qua!iStn,qua: Ver-
bo competit.Q!!_emadmoJum anima non potefi
dividí ada:quata diviGone in vegetativam
&
fenfitivam ,quia datur, qua: utramquc claudat
'
rationem.Etmagis ad rem, imago nequit diyidi
in nacuralem
&
intentionalem, quia damr imé–
tionalis, qua: naturalis
Gt,
&
e
converlo :
u
lis
cnim en Verbum.Sed quidquid de hoc
lit,
&de
aliisGmilitudinisdivifionibus, fiullra fatigatur
impugnans, dum non evincit inttlltélionem in
linea limilitudinis abCqucdubio comentarn,non
dicere firnilitudinem phyficam, quando perft•
ltiílirna en, eo modo, qui in amore non rept ri–
tur,juxta datam explicationem.
p:....
143.
Tertio
arguit.Similitud~
intemion•lis
.;,Jfim~
non convenir propric Verbo, fed cognitioni,
t,•
.¡.
"'"
qua: en repra:íentatio intemionalisobj,·éti; Ver–
,.,,,,,na1.
bum autern tantum en illius terminus : ergo li–
:-;,;:;:: nea Gmilitudinis intentionalis non de(cendit ad
Vaho,••
Verbum,
&
ita doll(Ína addulla locum non
'""·
babee.
N•~ar;,.,
Refpondeo negando quod alfumitur, cuG1
f"•"'"·&
connet Verbo communicari lingulari modo di–
;¡¡..,
mod•s
vinam intel!eétionem: ex quo habctur illud fin–
exp/«41••·
gulari modo accipiens imelleltionem, fingubri
modo tlfe repr:rfemarivum , quo non en Spiri–
tus íanltus. Jtaquc linea imemionalis fimilitu–
dinis defcendit ad Verbum quatenus illi com–
municatur intelkétio ex vi proceílionis : unde
noR tantumen terminus, extra quem lit talis fi–
militudo,fed illam e!fentialiter ini:ludeos. Addc
Verburn
ut
tale fimilitudinem intentionalem di–
cere,de quo infr1t.
~·E'"'
144. Quano.Similitudo divin:r incelleétionis
~;•;,::,~
non
irnport~t
unionem five
ide?t~tatem
'phyfi–
•o/ir
idvn
caro cum ob¡eéto ad:rquato , quta tl!arn non ha–
<•mo&;,.
bet curo crearnris,nec Pater
&
Filins idem funt •
g~.:::::, c~m ~pir!tu'
&
gener;liter una perfona non e!l
pafon•
;,,.
aha,hcet 11\am perfeéte
~ognofcat:
ergo doétrl':
"'f•.
na illa non en generaliter
vera~
Reípondetur
fati!~
doéhinam procedcre de
Adm'fl•
o?ieéto,
~ujus imp
~rfell.iooon
pari~ inc.01.w~- :;;;~;jif-
mens, oc m cre:ituns acc1derer, fccus
10
d1vrn1s,
ftrcni
1..
in quibus cognitio habet unimem phyficarn
cumomnibus mm relativis tum abfolutis, licet
pe1fon:i: ipf:r dif\inétre fim, quia fimilitudo di-
éta
~on
dellruit frccunditatis
perfeftionern.Un·
denon en evidcntiílima refutatio,ut aullor pre;·
diétus exil\irnat, qure in argumento ino comi-
netur dum fic arguitur: Ve¡bum non trahit fi.
milit~dinem
phyllcarn curo Paternitate: ergo li-
nea cxpre!fa
&
forrnaliílima fimilitudinis imen–
tionalis , non petit idcntitatem phyGcarn cum
objeéto.Non inquarn en evidentiflirna, imrno
nec urgens, qua: IOlvi ex diétis nullo negotio
pord\.:cune enim nat identiras phyGca,quando
non obrlat aliquid, ut in creaturis i01perfillio,
& in divinis rdationes.
14s.
Quinto. Amor
pr~rlat unitat~m: e~go ~~:;·
fummus amor fummam unmnem,
&
1u
unua- Jurr,."''"•
tem noturre,feu phyticam
fimilitudinem.Exquo
Jtm,
fitin linta amoris contineri illam,& itaSpiritui
fonlto convenire, qui per íummum procedit
amorem.
Rdpomdeo dininguendo confcquens, juxta
D.¡li.n;,.
doétrinam politam n. 140. dicit illam (ccundum
;:J::;.:;;,.
exprelfum conceptum ,nego
:
íecund11m impli-
m.pl.aJ.,
ciwm,
concedo.Exquo ad id quod addirur,pa-
t<t fo!utio:conceditur enim in linea amoriscon-
tinerj Cimilitudinem,ted implicitc tanrum; quia
•mor divinus non plus exprimit divinam natu–
ram,quam alía qua:vis ptifcétio,excepta imelle–
étione,juxt• probabilcm doé\rinar\l de incluGo-
ne formali, quam P.Ruiz cum aliismultisarn-
plexus.
146.
Concludit acris linearum impugnator, Vlr;,,...,.
earumdem confutatione, quia, ut jam diximus, "'""'"'
¡¡.
a
co
~c.cp~u.
fi_rnilitu_dinis_ deducuntur duz linea:;;,;,;;.:
firn1htudmu 111tent1onahs &phyGca:: ergo non
debent confundí, &ad unam reduci: ficut duz
familia: ab uno parcnre deduéla: Ínter íe non
confunduntur: & ito
Ci
Verbumutramquefimi–
licudinem habet, id non habttur nifi utriufque
linea: concurfu,dum in unam incurrunt : undc
non tollimrdiverfitas linearum,etiarnli ad unom
reducantur. Alias dici poílet Metaphyfice lo-
quendo non e!fe niG unicam lineam entis, ad
quam omnia reducuntur;
&
unicarn Adami
fa.
miliam,quia omnesabipfo.
Ad h:rc jJm diélum, qmr modum lnquendi
c.;¡;rm1;..
potius ,
q~am
rem ipfam videntur
impugnare.'¡,;[:~;:
Stet ergo kntemiam P.Ruizii,viri profeélo do-
P.R•,,:.ii
ltiílimi, latís elfe verofimilem,& inter alias hoic
<ommrnd.c~
exponendo mynerio fervientes po!fe computa- """'·
ri
:
ut non debuerit prrefatus aultor adeo acri-
ter, &minus quam decem tcmperate, in illius
everGonemomnimodam infudalfe..Nos ad alia.
§.
VI.
Congrua /Joflorum q11ommd11m ex–
plicatio.
E.xr.:f'Nne
147.D
lcunt
i~i produ0ione~ _Verb~ ~!fe:~;~~;;;,,,,
generauonem,quta tend1t mfim1htu·
¡r,,b, d•·
dinem natura:, non utcumque , fed ut in ima-
JNlla,
gincm,