![Show Menu](styles/mobile-menu.png)
![Page Background](./../common/page-substrates/page0040.jpg)
MARTES SEGUNDO
auctorefacienda cognovimu.r, te
operante, impleamur: Per D_o–
minum nostrum Jesum Chru–
tu1n...
mente este santo ayu1i_o: para que
hagamos con vuestra ayuda lo que
nos habeis dado
á,
conocer que de–
bemos hacer: Por nuestro Señor...
La epístola es del lib.
3.
de los Reyes, cap.
I
7•
In diebut illi.r: Factut est .rer–
mo Domini ad Eliam Thubi–
tem, dicenr: Surge, et vade in
Sarephta
Sidon~orum,
et mane–
bis ibi: prcecepi enim ibi mulie–
ri viduce ut pascat te. Surrexit,
et abiit jn Sarephta. Cumque ve–
nisset ad portarn civitatis, ap–
paruit ei mulier vidua colligen.r
tigna, et vocavit eam, di.xitque
ei: Da mihi paululum aquce in
vasse, ut bibam. Cumque ilta per–
geret ut ajferret, clamavit post
tergum ejus, dicens: Ajfert mihi
obsecro, et buccellam panir in
manu tua. Quce respondit
·:
Vivit
Dominus Deus tuus, quia non ha–
beo panem
,
nisi quantum pugil–
lus capere potest farince in
hy–
dria, et
paulu/Um olei in lecytho:
et colligo
cf.uoligna ut ingrediar
et f aciam itlum mihi et filio meo,
ut comedamus
,
et moriamur. Ad
quam Elias ait: N olli timere, sed
·
vade, et fac ricut dixisti: verum–
tamen mihi primum
f ac
de ip–
.ra farinula .rubcinericium panem
par'Vulum_, et ajfer ad me: tibi
autem et filio tuo facies postea.
H cec autem dicit Dominus D eus
Is rael: I-Iydria f {Irince non defi–
ciet, nec lecythus o(ei minuetur
usque ad diem
,
in qua D ominus
daturu.r es.t pluviam super f aciem
te,-rce. Quce abiir, et fecit juxta
verbum Eli'2: et comedit ipse , et
.
En aquellos días: Habló el Se–
fi or á Elías Thesbites, diciendo:
Levántate, y vé á Sarephta de los
sidonios, y estáte allí; porque allí
he dado órden á una muger viu–
da de que te alimente. Levantóse:
y se fué á Sarephta. Y habiendo
llegado á la puerta de la ciudad,
se le presentó una muger viuda,
que fecogia · leña; y
la
llamó, y
la.
dixo: Dame un poco de agua en
un vaso para beber. Y cuando élla
iba á traerla, dió voces detras de
élla, diciendo :
Tráem~,
te rue–
go, un bocado de pan tambien
con tu mano. Respondió élla: Vi–
ve el Señor tu D ios , que yo no
tengo pan, sino u n puñado de ha–
rina en una olla , y un poco de
aceyte en una aceytera: he aquí
que recogia dos palos para ir
á
co–
cerla -para mí y para mi h ijo, pa–
ra que la comamos , y morirnos
despues. A la cual dixo Elías: No
temas, sino ve, y haz lo que has
dic ho; pero haz primero para mí
de ese poco de harina un pan pe–
queñit0 cocido en
la
ceniza,
y
tráemelo ; despues lo harás para
ti
y
para tu hijo. Esto , pues, dice
el Señor Dios de Israel: La olla de
hari na no mengua rá, ni la acey–
tera tendrá menos aceyte, hasta el
día en que el Señor envíe ltu via
sobt~
la faz de la tiefra. Y élla
fué,
y
executó lo que mandó Elías:
-y