Table of Contents Table of Contents
Previous Page  40 / 356 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 40 / 356 Next Page
Page Background

MARTES SEGUNDO

auctorefacienda cognovimu.r, te

operante, impleamur: Per D_o–

minum nostrum Jesum Chru–

tu1n...

mente este santo ayu1i_o: para que

hagamos con vuestra ayuda lo que

nos habeis dado

á,

conocer que de–

bemos hacer: Por nuestro Señor...

La epístola es del lib.

3.

de los Reyes, cap.

I

7•

In diebut illi.r: Factut est .rer–

mo Domini ad Eliam Thubi–

tem, dicenr: Surge, et vade in

Sarephta

Sidon~orum,

et mane–

bis ibi: prcecepi enim ibi mulie–

ri viduce ut pascat te. Surrexit,

et abiit jn Sarephta. Cumque ve–

nisset ad portarn civitatis, ap–

paruit ei mulier vidua colligen.r

tigna, et vocavit eam, di.xitque

ei: Da mihi paululum aquce in

vasse, ut bibam. Cumque ilta per–

geret ut ajferret, clamavit post

tergum ejus, dicens: Ajfert mihi

obsecro, et buccellam panir in

manu tua. Quce respondit

·:

Vivit

Dominus Deus tuus, quia non ha–

beo panem

,

nisi quantum pugil–

lus capere potest farince in

hy–

dria, et

paulu

/Um olei in lecytho:

et colligo

cf.uo

ligna ut ingrediar

et f aciam itlum mihi et filio meo,

ut comedamus

,

et moriamur. Ad

quam Elias ait: N olli timere, sed

·

vade, et fac ricut dixisti: verum–

tamen mihi primum

f ac

de ip–

.ra farinula .rubcinericium panem

par'Vulum_, et ajfer ad me: tibi

autem et filio tuo facies postea.

H cec autem dicit Dominus D eus

Is rael: I-Iydria f {Irince non defi–

ciet, nec lecythus o(ei minuetur

usque ad diem

,

in qua D ominus

daturu.r es.t pluviam super f aciem

te,-rce. Quce abiir, et fecit juxta

verbum Eli'2: et comedit ipse , et

.

En aquellos días: Habló el Se–

fi or á Elías Thesbites, diciendo:

Levántate, y vé á Sarephta de los

sidonios, y estáte allí; porque allí

he dado órden á una muger viu–

da de que te alimente. Levantóse:

y se fué á Sarephta. Y habiendo

llegado á la puerta de la ciudad,

se le presentó una muger viuda,

que fecogia · leña; y

la

llamó, y

la.

dixo: Dame un poco de agua en

un vaso para beber. Y cuando élla

iba á traerla, dió voces detras de

élla, diciendo :

Tráem~,

te rue–

go, un bocado de pan tambien

con tu mano. Respondió élla: Vi–

ve el Señor tu D ios , que yo no

tengo pan, sino u n puñado de ha–

rina en una olla , y un poco de

aceyte en una aceytera: he aquí

que recogia dos palos para ir

á

co–

cerla -para mí y para mi h ijo, pa–

ra que la comamos , y morirnos

despues. A la cual dixo Elías: No

temas, sino ve, y haz lo que has

dic ho; pero haz primero para mí

de ese poco de harina un pan pe–

queñit0 cocido en

la

ceniza,

y

tráemelo ; despues lo harás para

ti

y

para tu hijo. Esto , pues, dice

el Señor Dios de Israel: La olla de

hari na no mengua rá, ni la acey–

tera tendrá menos aceyte, hasta el

día en que el Señor envíe ltu via

sobt~

la faz de la tiefra. Y élla

fué,

y

executó lo que mandó Elías:

-y