1000000224

¡o8

TraétiiLDifp.I. Art.IIT.

Qu~fl:.

nr:

motivum ad illam cognitioncm prreviam,

fed foltim eífentia divina,

lir

m divinus

Pater haber a

fe,

non vero - Spiritu {an–

lto.

m quia

Spiritum anélum non

habet refpeétum p¡·lncipiatiad principium:

Ergo, &c.

/ QU&STIO TERTIA.

Qui,

é.9"

quates /int divinarum proce!Jio–

num termini

Otanclum

quod ctim divina: pro–

ce-iliones vere fint aél:iones produ–

ltivre , eti:Im neceffario requirunt termi–

.ntan, ftcut & proportione fcrvata omnes

~él:iones

cre;;turarum produétivre. Duplex

autem aélionis produélivre in creatisclifiin–

guiturtcrminus' nimirum

quo,

adquem;

aél:io enim produél:iva eft veluti tendentia

ab uno ad aliud .

crminus

o iterum

cluplex, nimirum proprie, &impropricdi·

él:us: Prior ex Arifl:otele lib.

Phyficorum

c.~-

& fequentibus, nihil aliud en, qua

privatio illius formre, qure pcrnovam pro·

duél:ionem , feu mutationt?m cquiritur;

quo fit,

Ut,

produéJ:Ia forma,

tiC

minus

quo,

feu illius forma!

)¡

ario, <lcfinat :

Pofierior ven) clici potcfi

id,

un(le aliquicl

oritur, & producitur

fic

natur-a c\ivina

di–

ci potdl: terminus

o gene a-rionis rFi

lii, quía nempe efi pflncipium aél:ionis pro–

ouc:1iv<t:! Filii.

~imiliter

tcrminus

duplex difiinguitur, nimirum

fo~malis,

totalis: Prior efi racione cujus á'Hio refer–

tur

totalem: Po!lerior vero eft

fpf.1. per–

íona prod uél:a, fecundtim totum fuum ef–

fc, tam e!fentiale, quam perfonale.

Notandum

In clivinis nullum effe ter–

minum

quo

proprie diétum. f¡quidem

tcrminus

quo efi privatio illius form<E

vcl

rei, qure proclucitut

qu~

clefinit co–

t1em

infianti, quo forma producitur; nul–

la autem in divinls efi perfonarum produ–

élan:m privatio, nihilque efi, quod

~er

produél:ionem divinarum perfonarum exun–

~u~tur, ~

-ceffet efrc in Deo, ficut extin–

bmtur pnvatio, illo ipfoinfianti, quofor·

ma produéta incipit effe. Difficultas au

tcm. cft

dett:;\mi~o

quo' fecundtimquid)

tll}p

~opr.te.

~této,

an fcilicet admitten–

d~s.

he m dtvmts, dicique poffit perfonas

dtvmas de

fubfianc~a

proclucentis ema.nare.

Notandum 3.

Quod etfi orones Catholi–

·ct

Doél:ores confentiant

Fili.um

oriri de

fubfiant!a Patris,

Spiritum fanéhun de

f~antta

Patris,

Filii; non tamencon–

veniunt in modo, quo perfona produéb

eft de fubfi_antia, feu eífentia perfonre , ;.

qua

procedtt.

Durandus

enim in

difi.

Hmricus_ibidem

cenfent Filiumdi–

effe de fubfiantia Patris, eo quód

efTen~

tia Patris Filil.!m confiituat tanquammate–

ria, feclufis tamen his materire imperfeélio–

nibus, nempc quód inquit,

Materia

[tt

P~>·

tentia pura,

qv.ce

no'Afit aélu, ni[tper a!iquam.

formamftbiadvenienlim,

ítem,

quodtraNfmu–

tetur tfe privtttione ad formam,

& quód

ac–

quirendo unam formam amütat aliam·, i:;-.c.

Perfeétiones autem matelire convenientes

effcntire divinre tres affignat Durandus ,

ncmpequód,

Materia prteexiftatproducendo,

inexiftat produélo:

quód

cum forma confti–

tuat totum:

quod

inferecipiat formam,

&fit

generationis

fu~jeélum.

Inde concludit Duran–

ctus, effentiam divinam haberequafi ratio•

n~m

materire refpeél:u Filii, &_Spiritus

f~n

él:t, nam effentia divina, quodam ordme

naturre, prrecxifiit perfonre procedent\ in di–

vipis,

produétre

ine~ifl:it.

Item cum pro–

prietate relativa

qure

efl: forma perfonre ,

con~ituit

fotam _, perfonam

P!oducent~~

•

Demque eandem relationem

111

fe reciP,lt.,

efique veluci fubjeél:um generationis dtvl–

mr:

PnCle fit, udit de eífcntia pcrfon<E pro–

ducentis, qnafi materia. Venim contra

hanc fententiam rcclamant omnes pene alii

Doél:ores Catholici, aiferenres, divinamef–

fentiam, nec eífe materiam, nec

uafi ma–

teriam divinre proceffionis: Sed tanuimef–

fe principium formale fubftfiens, in quan–

tum videlicet effentia Patris, Filio per ge–

nerationem

communi~;ata,

in- eo fubfifiit.

Hispra:not<J,tis, tria fum in prrefcnti Qure–

fiione refolv:enda:

Prim.o,

an perfona pro–

ceclens verc fit de fubfiantia ejus '

qua

procedit;

Secundo,

an eífenria divina

fit

termi~us

quó

proceffion.~m

per

mo~um

maten<E,

\lcl

formre :

TerttQ,

an tennmus

ad quem divinarum p10ce1lionum

tit

vcl

efrentia, vd relatio,

vel

utrum9-u~.

CONCLUSIO

PRIMA.

Evera

proceffiones

div~n& J~nt

afi,.

quo, fcrltNt

a\)

Effentra dsvma

H~c

efi omnium pene Theologorum &

Probatur primo

auétoritate

Concilion~m ~

nam Con<:ilia Toletana 3· 4·

maxtm_e

undedmum in Confeffione

fide1

Ita

Io<\ut.~

t\lf'