1000000220

322 / 436

308 Secund~ partís Physicte. Disp. unic. Qrest. I.
cendi creaturam, ita. quoque creatu–
ra potuit produci ab :eterno: Tum
quia licet creaturz repugnet reterni–
tas pet essentiam , non tamen :eremi–
tas per participationem : ergo Deus
hanc potuit communicare creaturis.
Tum demum , quia , ut arguit D.
Tboma.r 1. p. q. 46. an. 2. Essentia
Enüs creati, ex se precise ut creatu–
ra est, abstrahü ab omni duratione:
ergo illi ex se n{ln repugnat a!terna
du ratio. .
P.robatur tertia pars, non re~ugna­
re ex mo<iio, quo producitur 'Creat ura
a D eo, id est~ libere, & per volunta–
tis divina: det·erminationcm : Divina!
-vo'lunta-tis det-erminatio non ti-e 'in
tempore, sed est a:terna: ergo ex par.
te i'llius non repu·gnat, mundum creari
<ib <eterno. Imo quamvís ni!atio fue–
rit in tempore, divina ~amen Decreta,
& cfoHbecatio creationis mundi , ·ll't
concedunt ·omnes, fuerunt ab reterno.
Probatur demum quarta, & pra:–
cipua pars, scilicet , non repugnare
ex parte creationis., qua: est produc–
tio ex nil'li'lo : Non -ei t necesse ad
creationem ;ut nihilum p.trecedat crea–
turam tempote, sed so1um1,natura; Id
est, non est necesse ut crea tura pro
aliqua dutatione fuerit in n ihilo , &
poste:! transicrit ad eue, sed s.ufficit,
ut ex se sit nihi-1, & cotum, quod ha–
bet, recipiat a Ctea1ore : atqui , Jicet
crearetur ab a:terño, de se esset ni –
hil, & to111m., quod bab~ret a Crea–
tore recepisset ! ergo semper salva–
retur ratio creationis. U nde Sanétus
Anselmus in Menologio cap. 8. Cum
dicitur (inquit) creotura faélo ex nihi–
lo, nihil aliud exprimitur , ' qucid
fotfa .rit, 8 t<.men non intelligatur Jac–
ta etX aliquo .rubjeéto prceexi.rtente. Por•
r6 licet mundus ab a:teroo produc•
tus fuisset , non tamen pra:cesisser
aliquod subjeétum, ex quo faétus fu is·
set : ergo proinde foret creatu.r, &
ex nihilo fafJcu. Ha:c ratio est D. Tho·
ma: Opuse, 27.
Obj. 1. Patres dicunt, creaturam
non potuisse esse a:ternam, ut patet
ex pluribus locis, qu:e. adducere lon–
gius esset: ergo mundus, etiam quan–
tnm ad permanentia, non potuit esse
ab a:terno. 1
Resp. Parres Joqui de :rternitate
.ess.entiali & proprie diéta , qu:z: con–
~sti1 in omnímoda indefeétibilitate:
non ve·ro de retetnitate participati, id
est a Deo libere concessA rei , quan–
tilm est -de se defeétibili. Sic D. Pau–
lus dicit ·: Solum Deum ·immorta·
talem 1.adTimot. 1. nempe imortali~ate
per essen.tia:n ~ qure solí Deo propria
est ; cum tamen constet , piures
€reaturas esse immortales per partici–
patione.m.
lnslabis: Patres probant contra Aria•
nos Verbum D ivioum non esse crea–
tu-ram, qu-ia semper fuir, & est reter–
num : ·ergo supponunr, creaturam nul–
lo posse esse a:ternam ; alias
argumentum nullum esset.
Resp. 1. Patres probare Divinita–
tem Verbi , quia est a b :eterno, a:ter–
nitate necessaria , & per omnimodam
indefeétibilita·tem ;· non enim asbitrío
gignitur, sed natura.
Resp. Patres argumentari ex
suppo5itione Scripturarum , quas ad–
mittebant Aria'lli ; & in quibus tradi–
tur orones cteaturas inccepisse : ex quo
reéle arguebant, Verbum D ivimim
non esse Creatucam, quia semper fo it.
Objicies 2. Omnis causa debet esse
prior effeét·u : ergo nullus effeéfu.¡
potuit esse reternus. Probatur conse–
qu.entia: Nam oieterno nihil est priu s.
R.esp.