QU~ST.
XII. ART. JI.
pra:ter natura:
leges
agent~m
referrí
tota res debet;
598.
Id autem verum · edr, si tenebra: illa: retractione so–
larium radiorum adscribantur ; cum enim Sol ita sit naturaliter
·constitUtus, ut radios lucis undique diffundat , nonnisi Deo pra:–
ter natura:
l~ges
agente, fieri potuit, ut radios suos Sol re–
t:aheret ne. ter.ram
ill~strarent (~-)· .Const~t
igitur ratio prodigii,
s1 obscurat10 1lla Sohs
retracuon~
rad10rum attribuatur (
2 ):
( t)
Idem Calmetus Diss. cit. fatetur quidem in ea fuisse
sente~tia S. Gregorium Nazianzenum, S. Cyrillum Alex. Theodoreturn, Ter–
tullianum , S. Hilarium ,
&
S. Hiernnymum ; nihilominus ait :
Hte~
tmnen non modo h1tmanam intelligmdi vim 1upe1•ant
1
sed
&-
im–
pouibilia videntur
;
mqtie enim lumen ascititia ut Solis qua/itas,
ut pro a1·bitrio ducatur 1·educaturque
:
si lucem e.-i;tinguas
,
iprnm e!r:'–
tingui Solem nece11e est.
Qua:rimus , utrum vis urendi sit ascititia
qualitas ignis? Negabit ille quidem ex Recentiorum principiis. Atqui
in
fornace Babylonis iguis
ret~axit
suam urendi vim , nec tres pue,.
ros ornnino tetigit , aut contristavit. Q1.1id ergo? an propterea ignis
fuit extinctus1 Quis autem Calmeto dixit, lucero Solis ex eorum
P~trum sententia tune temporis (fuisse extinctam? Anne idem est ra–
dios solares retrahi Divina virtute , ne terram illuminent ,
&
lucem
Solis omnino extinguí? Audiat Calrnetus S. Basilium Hom.
6.
He–
xaem. n. 3· ita scribentem. "Nec cuiquam !_ncredibile videatur quod ·
., dictum est, lucis scilicet splendorem aliud quiddam esse : aliquid
,. vero aliud, ipsum corpus luci subjectum. Primum quidem ex eo
., quod composita omnia sic
a
nobis dividantur
&
in recipientem subs–
" tantiam ,
&
in qualitatem ipsi advenientern. Quemadmodum igitur
., aliud natura est albor, aliud corpus dealbatum: sic etiam qua: modo
,, petulimus , licet natura diversa , tamen Creatoris potentia fuere con–
•>juncta. Nec mihi dixeris fieri non posse, ut ha:c
a
se invicém se–
" parentur. Neque enim ajo luci?
a
solari corpore separatiouem mihi,
,, &
tibi esse
possi~ilem
: sed qua: nostra cogitatione dividi possunt,
,, ea dico
a
naturre Conditore etian\ reipsa sejungi posse. Nam
&
tu
,, vim ignis adureiatem
a
splendore separare nequaquam potes : Deus
,, vero qni famulum suum stupendG miraculo attrahere volebat, ig–
., nem in rubo imposuit , qui efficaciam
a
solo splendore mutuabatur,
,. vim autem urendi habebat otiosam".
( 2)
Hac proposita sententia , qua: ut diximus not. pra:c. pluribus
Ecclesia: Patribus probata fuit , Seigneux Diss. cit. "
C'
est domma–
" ge ,
inquit
,
qu.e dergrands gfoies aient été qnelquefois emportes par
,, le mauvais .gout de leur
si~cle
, ou par le chaleur de leur imagina–
" tion".
Hoc mafam, quod magni viri abducti r¡uandor¡ue fmrint
.a
pa1·vo eoi·um seculigiutu
,
vel ab accensa imaginatione sua.
Quid hoc
rnalum 1nisi quod Patres illi ab Origenis sententia discesserunt , quain