1000000209

·PUSCULUM

O A N

I S D O M I N 1· C I M A

S 1

O T

.A.

Atali Alexandro vitio vertit Bafnagius quod: legem de abíl:inen.tia a fan–

guine fuffocato S. Auguílini a:tate jam ceílaffe in hac diífertatione fcri–

pferit; nam ait: vel i.Pfo

X!·

perf<:verante faculo mos iH:e obtinebat

teíl:ante

Humberto Sylvre-:Cand1da: Ep1fcopo

111

confutar. error.

Gr~canic;or.

5cribit enim

prenitentia apud -Latinos puniri eos, qui

fan.guinem

vel quodcurnque morticinum

in cibum adaiberent , Addit vel ipfo jam procedente faculo XII. S. Otto–

nem Bambergenfem Epifcopum Pomeranos, quos in Fide infiituit , docuiffe ne

fanguinem an.imalium

conltderent • Hinc Bafüagius infert egregie

falli

Hiftoricum

nofirum , qui tamdiu ante frecula ha:c .recentiffimcl antiquatum morem hunc

affirmat. Verum -ingrati eíl: hominis eum reprobare

a quo profecerit ; nihil

enim hic affert Bafnagius, qua!

1106

acceperit ab Alexandro , nifi .ilhrd excepe–

ris, quod habet de S. Ottone, quod quanti valeat inferius patebit •

Igitur·

P. Alexandro quidem exploratiffima fueruut,

qu~

ex Humberto pe–

tebantur, cujus

ipfe verba excerpfit-; fed cum ait ceífaífe legem

~tate

S. Au–

gHfiini , fignificat prreceptum qua late patere poterat , ut olim valebat ,

~tate

illa jam defüífe, manente tamen utcumque ea lege , fed intra arétiora cl.a.uíl:ra.

circJJtnclufa , ut fcilicet a fang.uine quidem

morticino abfünendum effet Fi–

delibus permi!fo interim efü eorum , qu<E

venatu

aut

canibu,s

aut

laqueo venan

tium

(

exceptio

ere

Humberti ) fuffocata interierant. Id vero in quo vetus lex

adhuc perfeverabat fervatum dicit non lege, fed confuetudine potius

in íl:a–

tuta Majorum obfervantia. Quamquam, ut vera fatear, nec Humbei::ti a:va fer–

vatmn familiari Eccleúarum difciplina credo

ut moris hujus tranfgreffores

prenitentia! addicerentur ; fpeétafse enim puto auB:orem illum, dum hrec fcri–

beret, ad Canones in Latinorum libris relatos , quorum leétio familiaris erat

apud illos, puta ad Burchardi,

Reginonis libros, feu decreta, in quibus h;rc

pa:nitentia decernitur • Ceterum qure ex Urfpergeníi affert Bafna.gius de S. Ot–

tone,

h~c

in vita ejufdem S. Ottonis ab a,uétore fere <;orevo--tlefcripta non

guntur

, qu

amvis

docume~1ta.

ab eo

a~ta.

Neophyti5:

t?t~dem v~rbis

recitat •

Quare

una.ro

hanc ex mult1s mterpolauo111bus a.uél;ons

illms-, qui

pa.ffim adje–

étis laciniis .auétorum centonem fuum compegit, efse non ambigo

Pergit infuper criminari Bafnagius::. E<;clefiam univerfam una. fünul

Alexan–

·drum redarguens

Ecclefiam quidem , quippe

qu~

fiatutum ad tempus

condi~

tum in perpetuum perfeverare crediderit , atque ferva.rit ; Alexandrum vero

quod fcripferit Ecclefiam legem illam renovandam cenfuifse , mon

tamquam

nece_fsariam ) fed quod judica.ret id

obfervanti~

deberi decretis

Ap~fiolicis.

Im–

merito utrumque vapulare a Bafnagio contendo .. Cum de re agatur non mala.

( neque enim abíl:inentiam illam malam efse umquam extundet Bafoagius) po–

tuit Ecclefia in gratiam Apollolici moris, licet fana:ionis hujus caufsa cefsaú–

te, fervandam íibi edicere atque proponere . Neque

retinens Ecclefia judai-

2.are fe cenfuit ; fed rem minime rnalam retinere optimum judicavit in gra–

tiam confuetudinis ab Apoílolis fervata!. Jd

reprehendat Bafnagius., u

niver–

fa.

tamen traditio ab ipfo Apoíl:olorum a!VO

~c~epta

laudabile

judic~vit

•

Per.fi–

mtles errores, quos omnium freculorum trad1t10 excufat , atque commendat .,

errare

.Romana

E.ccleffo. gaudet

& prredarum ducit -

-1'

OPU~