348 / 648
3S8
D E
e
A R ITA T
tL
nem·pe creara viGo beatifica,
&
creata fuitio
D.ei, aut deleél:atio de
D:o;
fed utique
ipfa inc¡eata divina qonitas,
aut Del1s lpfe. Quod li eo amore dilia
i
aliquando dicatur Deus
propter nos,
aut
propter vij'ionem beatificam'
h:EC line
d~bio intelligitur, tJglquaI? ·
finis quo
.in
bonita~e
.di vina
quiefcim~s,
nofque ip
Ji
· loeum habemus
fubjeéli,
quod per vlfionem beaufleam
a
Deo perfieitur bea–
turque
~
Unde :non
di:
¡píe
Deiu,
qui proprie ' referacur in vifionem
b'eatifi ~
Canl) nofgue ip[os ; red
amor.. Dei
eft, qui viGonem illam tamquatn
finem qoo
attingit: , nofque tamquam
fi~em
cui,
&
h~c
omnia ipli · Deo [ubjic;it.
Reéto, cafloque eju[eemodl
con,upifce.nti~
amore diligimus quoque Deum
be_o
nevolum nobis ac beneficum per dona prt:efentia gratit:e
,
five
connetantem gratit:e dona
qú~
nobis ' in
hile
'zJ;Íta 'Conferuntur,
imer qU:E locum haber
ip{e amor,
quo diligi.
mus
Deum. Quo in amore pr.1rdiél:i fines omnes eumdem nexum, ac ordinem
h¡lbent ,. quem expofuimus: reél:oque ordine cufiodito
uno ac indivifo amore
at-:
tingtlOtur, ut jam declaravimus.
' ...
Sequitur
amor
amiciti~,
quo
Deum in fe,
&
fibi fummum bonum
diligimus •
Patet; Deum
effe
finem cujur,
&
finem qui,
&
finem in quo:
i
temque patee erré
fine..m,
mi
volqmus bonuHJ divinum dileaum: ae patet demum, in
amore
ami~
dtit:e
conincider~
finem cuí
cum ipeo
fine qui.
Quoniam vero ·fic amare
Deum,
ilt
Ilmicum,
maXlma efi: ae
fumma perfeélio nofira,
ac
felicitar.,
&-
quies:
¡ncle [e–
quitur, in eodem amore
alio~
fines jam memoratos Iocum
l]aber-e:
ípfumque .
amorem
e.lfe
finem quo
in
Deo amieo quieCcimus. ac no4P.[OS confiderari taln·
quam
finem,
aut
fubje8ttm, cui
maxima provenit perfe6i:io ,
&
felicitas,
&;
quíes.
Ac
hólC
omnia
!Jea amico
fubordinantur) tamquam
fini,
qui
diligicur,
feu tamquam
fini, cujus gratia
ip[um diligimus Deum: ae demUln tan1quam
fini,
cuí
non [olum [ummum bonum di vinum volumus, fed etiam volumus nos
jpfos,
&
OnlRem qu:e ex
éjus
amore nobis provenit perfeCi:ionem, felicitatem
~
quiáem . Ha:c omnia prít'ftat ipfe altlOr ,fe
&
omnia nofira in Deutn
refe~
rendo.
.
,
Boni,
"lupd amamus, oecurrit diflinél:io animadverfiolle digniffima) in
bo~
'fJum fubfifiens,
&
in
bonum inhterens.
Verba funt fuperius laudaci Auétoris
loco
ciráto ñum.
29. "
Bonum inhcerens
nullo modo potefi: diligi
amore amicitite-,
fed
"
{olo amore concuPifcentit:e
amari potefi.
Bonam
vero
fubfofienr)
ctlm
lit
fibi
bo–
')
num, .
&
alteri vonum)
poten: amari
&
per modum amicitit:e,
&
,per modum con ..'
\,
cuPifcentit:e.
"
Sumpta doéirina
en:
ex Auétore Opllfculi
LXI.
ínter Opu[cula
S. Thom:E.
Bonum inbalre"lls
compleétitl1r
quodcumqne bonum creatum, aut
verum)
auto
aPPMens,
quod
nobis
aut
aliis
volumus:
nofque
il/ud, aut alii poffirieml1s
per inhalrentíam
•
At
bonum divinum
ea
,bonum fubfifit'nr,
aut
ipf~ ~eus
ql1i
fua.
fumrna bonitas efl: '
&
hoeee
tUtTI
ipfi Deo
volurnus amore. amlCltl:e, turo
no–
his vel aZiis
amore
concupireenti~:
ita tameo ut illud non poffid.eatur
per in-
.
.b~rentiam,
red
per operationem,
ipGllS nempe cognirionem ,
&
amorem • U
nde
fequicur demum, quema.dmodllm Cllm nobis volurous bonum creatum, volumus
~prum inh~rere
nobis; ita cutn nobis voll1q1l1s bonum·pivinum, nos illl1d vell
e
per
cog.nitionem ipfips, eju[que amorem,
&
fruitionem. Hinc amor idem
utrum–
que
vult :
bonum.
fcilicet
divinum,
ut
fi nem in quo quiefcamur:
cognitionem ipCius
amoremque, ut
finem quo 'luiefc.imus in iUo:
ac
etiam nos ipros, tamquam
~nem
CUt
obven
i
t
po({e[sio
Dei,
&
ellm
D~ i
poffefsione 'omnis perfeél:io
&
feTíelras.
. Alía feqUltUf animad verGo, qU:E ali am
finis qui
acceptionem, notionem-·
que proponit.
In
bono creato aZicui inhalrente ·
difiinguepda funt duo. AlterUlll
di:
ipfum bonum
tarnqtlam
finis cujur
,
aut
ratio formali¡ dileé1ionis:
alterum
ve..-,
ro
efr
ip[um fuhjefium,
cui bonum illud, aut ratio bonitatis inha::ret , [oIetque
a ppe1l:lri
fi
n.jscui
. '
Ex
utrogue
finis qui
confurgir alío quodam fen[¡J
al~
eo,
quem [upenus expo[lIimus. lea
vero
amicus, cui
bonum optamus ,
aut
cm
bo'!
.
-.
nllm