222 / 464
·17 i
DE
1RINfT.ATE
T.R ~
CT.ATV'S
II.
non
ve.ró·communicationem Natu- Perfonalitates ita realiter
difüriéhs ·
rx ,
vnde cum dici tur
r
non;eft com-·
vni, cidemque Narnrre identificari:,
municata;
ve! nega.nir de
ipfa
coqt- '
&
hoc etiam non provenir
a
diílin-·
rnunfo:atio propria iplius, &.Gc.t:am . aione virtuali, fed .ab ·
infür.ita~e·
fubfünti ve, quam adjeél:ive erit ve- Naturre,
qu~
quia infinita efi, po–
.ra
pro'poíitio ;· ve1 de communi«a- tell: e.x-tendi per identitatem. realem
.tiene Natl\l're .,
.&
íic
foJ,Um
:idjefü- . ad Perfonalicates realiter ínter fe
:v,e erit vera, non taní'en
fLJh-ftan- ,
di~in~as. Teniu~,Naturre.'
& Re-;·
a:ive.
. \
lat10n1bus conven1re prred1cata
(X
.. ·103. ,
Obijcies'vigefimo ex
fe:
contrad.iéloria,
communica1i
fci–
Lince
hk
num.
7~
fi .
ad aliquid de- licer
Naturam~
&
non
communicari
ferYiret dil1in&io ha
:c.virrual.isin-
'Paternitatcra
:
&
ad hoc
defervi~.
~er
N ;ituram ,
&
Perfonalir.ites,
&
inventa efi difiinéHo vfrtualis,
maxirne ad hoc, ve cum Natura
Gt
qu<c licet minor
lit
difünétione rea–
,vna, Perfon;e realiter inrer fe difiin- li in ordine ad difünguendas enci-.
guantur ; fed ad hoc
nullatenus.de- cates,
inter
quas repe ritur, in ordi–
fervír~
poteíl: :
ergo
Gmnino otfo1fa ne tamen ad contradicroria reali-a
cfi.
Probatur minor: diíHnél:io vir- verificanda efi ejufdem virtutis,
&
tualis minor efi difünél:ione real!: effic;icitatis. Vide diél:a notabili
~rgo
nequit defervire, vt Perfont
qua ~t~.
1.eafüe,r diílinguantur, ad quod re:-
ro
5.
Nota tamen , quod licet
CjUÍC:ÍNr realis difünél:io. Sicut,,quia ha:c dill:inéHo realis Perfonarum
ad hoc t,.Vt
UUO
diffe.rant
f'¡'>~cifice,
non
fo(idetur-,
Vt
in ratione forma–
non fufficit difiinfüo numerica,nea··
li.in.ipsii élillinclione vín uali, fed in
a.d hoc, vt difiinguantur generice,. Relatione originis; tarn en ita
'de~
fufficit,diílina io-fpecifica.
. , ferv'ít ad difiinétionem realem Per–
~-
104.
Rc:fpondetur ex eodem:
fo~arum,
vt, ipsa ablata, non dare–
n~go
rnaio.rem : non eoim ad
illud
tur nec
Trfoi~as
Perfonarum, uec
·inventa
efl:
difiinél:io virtua!is,
{~
difünélio earum; vnde potefl: dicí,
ad verificanda contradiél:oria. Vnde .quod difünétio realis depéndet ab
cum
.dicimtJS;
tres
Pe:rfonalitat~S
iUa'
Vt
a
condicione fine qua nón.
r.eali~er d~fiin
1
él,as
'
eld.em. Natura:
106.
Obíjcies vigefimoprimo:
te.al1rcr ideotificari,
tria
dicimus.
.Natura
prout
in 'Patre nó eft terminus
Primum, Perfonas'eífe,.realiter.
in-'.
,con~municationis;
Natura prout in
Fi–
~er
fe
dilHnlt:as,
&
hQC
non
,or.ii:llr
/io e{f terminus communicationis: et–
a
difüuétíone yirtu.lli· , fed, ab : e.a-
ao. N~rnra
diíl'i1;guitur virtoalicer
rucn
difün~ione·.reali,
cujus
f~nda-
. .
f
fe
ipfa.
,Verfras prim:r propofitio ...
rnenrnm·efi telatio originís
proclu-
nis pro.batur : fi
Natura
prout
·¡~1
ceniis)
&,p~odu,él:i·,
qua
y¡u
Per
fo- Pacre
dfct
tcrminus cominimica–
~a ~á ·rcal.i~~r rrgquci~. §~cú~~~~ -ti~1'!~~ ~~~~! ~<?!!~íl~t pr~m~ ·~crfo~
na~