Problemfltll
Theologictt~
~ia
inter illa en rnaxirna oppo!itio ; majorque
repugnantia
lit
una
fit
alc<ra, quam effe
po~1t
imer ceteras res creacas. Secundum aucem.
~1a
illa difiinélio adminit fummam idunicattm in
natura.
. .
P.Ruiz Difpucat. 19.Selt.7. a:ceffe
mini~
~µ'.':';";.
mam, cirn1que pro
fe
D. Thomam , .
F~rrarien·
R"'"-•
fem Durandum,Richardum, Argenctnarn : fun–
datt;rque in,eo quod diílinélio realis direltC
~
immediacc opponitur unicac•.:ergo
'\ua~t~ ru~.nt
major idemicas&uniras, mmor em d\ílmlho.
Cumque maxima
fit
identim
~atu!re
Ínter _divi–
nas perfonas mínimaerunt d1ílmél1oned1ílmll:,.
:Ej.,;,..
lmpugnat
a~rem.
modum
~icendi
P.Sua'.ii,quia
••• ,..,, qure capacia tunr
mcenfio~1s
&
excen~o.nlS,
fi fc–
~uf.:u
1>.
cund\1m
lnten!iontm
max1ma
aut mm1ma funr,
Su
4
rium.
fi c
abfohnCvocamur ,nonAabira radone
extt'll·
fionis,& fic calor prunredicitur max_imus,& calor
aqure minimus,licer
excenf~s
fit
P"',
1mmmfa_ ma–
ria:crgo fi divinx perfonre tnrcnfive maxtma ha–
benrdiílinélionem,abfoluccdicenmr maxime di–
ílinétre.
lcem.~ia
maximuscalordicirnr,qui ni–
hilcompatitur infubjelto qualitatis comrarire
1
ergo fi vera eíl analogía diílinélionis intenfiva:
fundata in vera intentione,illaerunr waximc di–
ílinll:a;qure nihil adminum uniratis
8?
idemica–
tü.Q,\Jod cum in divinis non inveni.atur
pedoni~,
fit
indediílinélionem non e{fe max1mam,fed m1-
nimam,quia adminir effemia: unicacem.
Std
¡,,,¡,.,
316.Sed cene modus dicendi P.Suarii nihil vi–
~~~'7a~·
, det~r
improprium
com.i:~ere,
uc.
comendi~.
P.
fmdttur.
~u1z;und~&
poteíl
fact1e~efrnd'.,&
adranonls
m
comranum adduélasrdpondcn.
,
:Jüump)...,
Ad Primam,m2ximum
&
minimum in quali–
d•2••b14·
tatibus ordinariefomi pro excdfuin imentione,
~~".°"
.....
quia intenfio
e!l
lp<eialisqualiracibus,cum ramen
alia accid, mia folam habeamexrenlionem.Quia
vero Jiccreabfolute divinasperfooas m:ixima
di–
fiinélione diílingui fine aliqua explicacione,eífe
polfec olicujus erroris occafio
:
exiílimare enim
po{ftr quifp1am diílingui eciam in eílentia, ideo
ira nequir ab1olutc proferri. Si aatem quis dicat
perfonas
uc
tales, frn in racione perfona:,ut cui–
vis earum propria,maxima diílinélione diílingui
non elfct inconveniens,
&
hoc potdl fignificare
adverbium,intenfive.
p,,¡...
ul
Ad Secundamdico perfonalitates ut tales ni–
••lo ,,..
bil admittereunitatis
&
idemitatis,licet materia–
•dnuttm
!iter admittant in aliquo tertio, fcilicet elfeuia,
:;j;::'."''
& ita analogia
int~nti?nis ~ic~ con~íl~t.
.
V•
,.,.a;.
Sed adverfo quod cum d1cnur dtílmé\10 per–
i.~:;:-
fonar_um.maxima, imelligiu1r compararione di–
r,nll,.nu,
fimlboms,qua:eíle poteíl 1merres tpfas creatas;
non aucem fi comparatio fiar ínter divinas perfo–
nas & creaturas:narn !ic Qiajor eíl diílinélio Ínter
Patrem a:ternum
&
lapidem, quam fir imer Pa–
trem &Filium:quia Pacer & la'pis diílingunntur
in natura& fuppoficalirare,non vero PJter
&
Fi–
lius:&magis repugnarPatremeífe lapidem,<llllm
eOeFilium quia indignius quidelferdlelapidem
quam non
dTe
Patrem, ut videtur per fe maoifc–
fium.
Secunda difficultas.
~itl
importet
formalit~r
diflinflio
in div inu.
317.pAcer Suarez num.illo pic dicere forma-
D;¡linfl¡,,
Ji ter
negacionc~,licec
ptrfr0 ione_m
P.º~-;;~;;:,~;;:
rivrm fupponac:
negac~o
aucem eíl
1den~1ta~1S.m fiflm"it
ranone perfonali.P.Rmz. Seél.6.
n.t~.
a1rd1fün-
P.Su•i•-.,,
élionem in divinis non confiílere in negarione,
9;:~P,
_
quia nulla nega1io cont!nerurquidditative in ra-
!.'"et,~•
tionealicujusenciraris realistconfiílitauté difiin-
1
élio divinarum perfonarum in
ear~m
relatione,
racione cujus cumhabeanr oppofir1onem,habent
eriam diílioftionem,qure compktur &declaratur
pernegacionem feu in divifioné, qua: in unaqua-
quere diílinll:a pertine
rad complendam unitacé:
pluralicasenim, qua: in
diílinél.io~e ~tmdatur,di-
cir multa_una,unum aucem eíl md1v1fum..
. •
Juxra principia Metaphyfica eíl qua:ílao
dm-
r,xtapro–
menda. Dixi,cum Je diílinélione ager_em, polfc
p•••princ..
fumi rtlacive& privati1e.Primo modo
m
pofitiva
~·
7"'/I"
racione contiílere:perid enim,quo aliquid coníli-
""'f" ·
tuimr,ab omnibus ali is diílinguitur, unde modus
difparata: oppofirionis intervenir,& confequéter
relacionis.Privacive autem in negationé, qua:
co
qnod dcctcminat fubjeélú,dici privatio pordt, ad
diílinélionem negationum,qure rebus impoílibi-
libus adjungumur:licenlm Cbymrera non cfi ho–
mo.Utraque ratio potefi divinis perfonis adapta·
ri,quia una opponimr alltrÍ rarionefure proprie-
tatis, & una non en altera,quod
11m
1faadha:rens
perfona: pra:i\Qt
ut
una non
!ir
alia.Nec eíl incó-
veniens duplici racione diftingui,ficut non efi in
conveniens irt eo ut per relaciones primario,
& ,
fecundario peroriginesdifiinguantur. Et iílhz'
pro hac difficultatefatis.
PROBLEMA
11.
Divina: perfona: cur numero
&
fpecie
non diiferant, cüm
&
piures fint,
&
valde in racione pcrfonali
diverfa~.
318.NOnnulla: hoc locodifficultates breviter
PtrfonJI
enodanda:.
Ec
circa prioré de numerica "'"
•ffe,
diíliné\ione affirmar P.Ruiz.Difp.35.Seét.5.non
j~";¡';,
differre proprie numero ,
&
pro fe citat piures
•ffi-1
cJI'
Scholafikos, probatque.
~.P.
Primo.Q.Qia natun,qua: eíl una numero;
non:~<:dividitur in piures nifi ratione materia:, efi enim
,.,,.,
diílinélio numericaduarum qua!i partium eji¡f-
dem rationis.
Secundo.
~ia
divinz perfona: uc tales difiin-
Suu•J;,
guumur quafi fpte1fice , ergo non numerice,
quia ucraque ba:c diílinélio fimul ílare nequic,
ob nuper adduétam rationem.
Tertio.Q,\liafunr id
cm
numero Deus:ergo oó
Tniii,
funr diílioélz numcro,elfe enim numtro idem,&
numero,diverfom,
vidctu~
aperte repugnare.
,
Q,\larto.<l!!1a nurnerus mDeo non habcccom-
~uinto.
pleta?"
ra~ionem
numeri,quz fiar,e cum abfoluta
·
11equ11 umtate.
. •
~inro. ~ia
ubi funt poílibilia duo tamum
~
......
cumero diílinéla
1
fuot etiam infinita, quia no efi
major
'