ry
S-.i
.
fulrantem inde pra::fumpr1onem
idem dicendu1rl
forer. Qua:: cum ira Gnr, quid judicandum erir,
cum
ad Leébones Breviarii proponendas
cor
éxa–
mina prcecefseiint,
tot
diligemice in ind;iganda ve–
rirate iinc adhibüa.:
?
Profeél:o cum Patt e Auguf–
tino de Herrera,
&
111.
Saufay, fine cemeritate
ne~
gari non poífe, concludendum eíl:.
_
2.20.
Hoc comm argumentum
falebrofum
nimis, ac Gbi inconíl:ans m.1hi viderur : vel enim
res fidei eíle, qua.: in Breviario legunrur , conclu:::
dir; vel fe re nihil füingir.
Q:a
vero racione Cri–
tici
ducanrur, ut Leéhones Breviarii ex aurhoribus
veritatem fumere aíferanr, duobus id capitibus ex–
pedirum ef1:. Textus D. ThomGe de Doétrina Ca–
tholica·
loquitur; jam vero Breviarii Hiíl:orice doc–
trina non
fonr,
vel ad fumrnum, Catholicorum,–
non CathoÍica:
ea
fere
difbnébone , qua
ínter
Theologos maxime diíl:inguunrur doétrina: ,
t}LICE
in Carholid docentur Ecckfia, ab his , quas ipfa
Carholica Ecclefia docet. Maxime vero pra::íl:are
Catholicam Ecclefice· doéhinam Gngularibus Pa--:
trum placitis, Carholicus nemo nega.bir.
Confirma~
tio, ex publica aqrhorítare in Romano Pontífice re-1
!idente perita, tune concludet;
&
difputanrium os
dauder, cum exhibimm fuerit Romanorum Pon"\
ti.ficum vel unum Decremm, quo
dilucide
probe~
¡;u~~ ~e ~ rn~ affüma~~ e~
'!Uthoritªte,
qua Dei
¡::i;d~.~