746343

Pfr

88.

Pars

Verf.

&c.

diuin~n:

Ji.

lum

q.1

.art.

3 •

um.

negationem ab hac

hefirr.aiéil-

caufa repelle.i:e,vc

nemine alfert::un,& quia res

lu rarns.

[("\, d h

L\.

•

omnmo ce11ca v1 .eattí

~10

a1,,.Lenus,mqmc,

Fafolus.

nemine dill:um elfe

io,quia coníl:ac ex com-

,muniffima omnium

ncepcione ) cum dicitur '.'

Deus libere voluitfe mundum, nihil

··

~1'

apprehendi ncgatiui.

-,~·

ille.

Ct..

atisfacien-·~

dum ex dill:is, non

enf~l

ei libertatem in ne- ·'

gationc

confl:imendaJ:~

·" ._.

amus , liccc illa

ita neceJirfa.

lit,

r,.

faluari íine ipfa.

S1cur Dei

immortah~;

:>.

1 "'

io non eíl: , nequit

·'

ti.i.

l'b

D .

ra-n1en 1ncelligi

rne ,

,.,

0 •

us ergo 1 er

eíl: :ill:us ipfc necelfarit. fine neceffitate ad ob–

ieélnm contingens exrenfus fine qua exreníione

,nihil efl: pr<Eter nouam diíl:inll:ionem diuerfum,

c¡n::11n negacio, autconíl:icuit, aut confuquitur.

Extcnlioné

Et extenfionem quidem gra.ues adt irtuntTheo–

gi~ues

/º.

logi, ha.e vrenres voce, in quil

i0!

unt Magi-

~j1c;~~gi.

íl:cr Aluiz,

diíput.6.

num.8.

.i'J¡

upra

nu-

l\11.Aluiz

mero

4 r .

Didacus Ruiz

oltmtate

P.F.il?Jus.

Dei,difP.

.feét.l.

nurn.2.

&alj

in Propo.

l'.Ruiz..

fitione

3. non fo\um extenfionem

mittic, fed

partes extenfionis. Negationem ítem,

con~

fiiruriuam ad:us liberi efficacis admittunt P:i–

N: ga¡ioné

ter Herize

dif}utatione

í1umero

quando

311

fcilicet Deus inrendic effell:um aliquem

nega~

mme.

tiuum,

alij. Eífe item all:us liberi comple–

P Granad.

mentum docet. P. Granadus

controuerfia de vo

lumate

Dei,tr~éfat.

3. diJP11tatione

5'.

faEl.

3.quod

ali¡ fecuti , ve non debeat qm>d pro expli–

canda ardua hac difficulrate afferimus , q uaíi

fucile inuenmm reprobari. Poteíl: autem exem–

plo faris congruo , & declarari , & perfuaderi,

Pr~

exf.

quod ex materia de incarnatione aduocandum,

pi~ e~ ~a-

& ex communi doll:rina de gracia habitualí

~:~:ar:a:·

Chriíl:i ; per quam non efl: filius

~doptiuus,

li–

íw:cuirit.

cec alij ) in quibus efl: illa 'adoptiui fili1 illius

infuíione reddantur. Rarionem autem difcri–

minis reddunt communirer graues Theologi,

non ex eo qnOd gracia in Chriíl:o fuo formali

dfeél:u fraudetnr, qui in eo eíl: ficus, vt fubie–

étum efficiatur gratum, quem

in Chrifl:o &

aliisliabet illa, nec vilo poteíl: obíl:aculo pe–

mms impediri. Vnde ergo

Ex negationis vel

defell:u , vel pofitione.

Chriíl:o quidem efl:

_,vpio fnbíl:antialis humana: natura: cum Deo,

qua deíl:ruitur negatio talis vnionis , qua: efi in

aliis , qui adoptilÜ fili'1 nuncupantur. fraque ·

adoptio non dicit fol:un gracia: informationem,

qua gratum fubiell:um nominetur, fed etiam

negarionem vnionis fubíl:antialis cum Deo, ra–

tione cuius vti perfona habetur extranea, quod

pofira vnione cum Deo dici nequit, pe¡: quam

fic vnira natura maxime efficicur propria , vt

exrr:mea nequeat vlla racione vocari. Confur–

git ergo

denominan~

adoprion'is ex fubiell:o

grato, & negatione explicara. Ad hunc modum

licet Deus habeat modo totam perfell:ionem

all:us liberi, quo poífet prcedeíl:inare Antichri–

·fium, non efl: tamen eins prcedeíl:inatio, quia

prcedeíl:inatio h;ec non folam dicit pofitiui aél:us

perfell:ionem, fed .:um connotara illius difl:in–

ll:ione &

natura Dei ,

ab aliis . perfell:ioni–

bus , qua: in negatione pura confiíl:it. Et íicut

adoptinus

filiu~

non dicitur talis per negario–

nem , fed per formam , cni negario adiungi–

tur , fine qua confurgere denominatio nequit,

ita

in libero aél:n dicendum, qui oh perfe–

ll:ionem fuam poreíl: fine aliqua pofitiua adcii–

tione

obiell:um crearum

~xtendi

, non ca-

men Deum aut prredeíl:inanrem , aut alio pall:o

miferantem rcddit, quia denominatio talis con–

forrinm negationis dilbr requirit.

ex hoc

uidem exemplo poteíl: ratio fatis vrgens ef-

Ratio

vr;

ari. N :un íl:are potdl: vr fubiell:um

ali~

gens .pro

1ie

in quo eíl: rora perfell:io alicuius for-

aífcmone,

eid

n tcibuar denominarionem , quce tamen

;;·.,,.1

a negatione confurgar,

vifum eíl:

in,

exemplo addull:o ; ergo

in Deo fl:are illud

porefl: , cuius poliriuce perfeél:iones eminentio–

res funt ,

immutata: in Ce , pluribus fufficere

poffimr officiis, ad quce in humanis entitares

multíplices requiruntur. Quod ergo abfolure

non repugnare oíl:endirnr , pra:fenti cauf.-

li–

b~rorum

all:uum menito applicamus. Addo

fublimius exemplum aliud , quod

licec

in Dei

fcientia ofl:endi potfet , in voluntate expedit

ofl:enditfc, ctim de illins all:ibus di!feramus,

At?=u~ ~ininre

voluntatis in Parre,

Filio

.e{\:

Ex~plú

iil!

prmc1pmm formale) fiue ada:quatum, fiue

ltl-

vrorn'lfli·

ada:quatum, fpirationis Spiritus Sanll:i, vt efl:

m~m.

Theologicum dogma communi acceptione fir-

matum.

quo illud efl: fupra modum mira-

bile, quod cum natura diuina ídem

fit

Cllm re–

lationibus Patris , & Filij , racione tamen amo-

ris fpiritatiui

fic

qucedam inter naturas , & re-

laciones diuifio : communicarur enim natura

Spiritui Sanll:o , nec camen communic:mcur

lationes , vnde negario

communicationi~

Íll

natura cum omni proprietare affirmatur , qua:

quidem negatio in negotio prrefenti t'llem ha-

ber locum, vt fine · a nequeat Triniraris con-

fiare myfl:erium.

}n all:ibus liberis ,

tale quid alferamu

ontingere, hatJemus no·

biliffimam parirer

racionero , & excmplum.

quibus nos modum addull:um

defenden~es

rueamur. Nec de his plura.

.tE

ST 1O

IN C I D EN S

II.

ordme

aéiuum

diuirue

rvo–

Luntatú.

7 3.

Llum grauior , & folidior fchola

T~eo-

Oeus

vulc

logorum admittit , cuius fundamenti'.tm

rnum pro•

eíl: veritas illa , quam Theologi nofl:r:r Socie-

pter aliud,

tatis vno fere ore defendunt , Deum fcilicec

~od~~rdo

velle vnum propter aliud. Circa quam func

:a¡~;:,s

qui tergiuerfentur ex difcipulis S. Thom<e,

quibus ex Socieratis Doll:oribus

~ccetfere

Pa-

cer Vafquez r

.p. dif}sttatione

capite

Pa-

~¡

ne,.,

ter Fafolus

ibidem qttú1ione

9. artir;u/o

du.

gcoc.

bitatione vnica

& P. Becanus

capite

1 1?

qu.t-

Vafq.

ftione 9. m'mero 9.

qui tamen in motiuo

merito-~ F~folus.

rio id tandem amplell:itur

1'mero

6. & Parer

•

ecamis:

Fafolus modum loquendif.

fer admittendum,

eo quod Vntl Creatura poníJ etfe ratio termina–

tionis diu na: volitionis)

aliam, non folum

fompta terminatione

r· me,

vt altqui Thomi–

fl::e

volunt, fed

eri:>~

all:iue , pro quo alios

cit~t.

Idem tene.t

ter .Molina circa citaturn

Molina.

arnculum, &

t qmdem Doll:or Sanétus,

D.Thom,

íic enim habet

illius corpore. [ Sicut in Deo

inrelligere caufam, non efl: caufa inrelligendi

effell:us , fed ipfe intelligit dfell:m in caufa:

ita velle finem non efl: ei caufa volcndi ea, qua::

funt ad firn:m. Sed tamen vult ea, qua: funt