,
E
&
VERSALIB
VS
LIBER II.
DISSE
T. VI.
1 1 I
ffu
jgnauia
kgendi
Caietanum inuoluri funt:
lmn.
ó
\'ix
lt
R
ccntior
extr
kholam Diui
1 homx,
&
Scoti,
·qui
agcns
de
vnitate vmucr–
íali ·m
non
incipiat
fuam
difputacioncm,
leél10-
nem,
\'el
capitulun1 cum
p
rediél:a Caicrani faI-
fa
citatione,
~uipp
·
iam
rr:rnfijr
incommunu
illorum
e:o~dmm:
Caietanusop1'
fc.dcEnte,
&
ef–
fe1Jtia,
up.4.
qu~fi.6.docuit
N atu ram
aparte
.rer
e/Je
'1tgatiue m11ltis communem &c.
Sed
vnde
nata im–
poílura
ha!c~
Arriagam(arbitror)fetCllic Rubius,
qui ínter primos tale commenrum lictens pro–
mouir,
minim~
fadurus,
íi
Caiet
num,
&
ipf
u
legiífer,verum
&
ante Rubium
alii
íimllircr hal·
lu.cinati
funt: Nam M..
\1afius
pridcm
perflrin–
:xerat innomi
naros quofdam
his
verbi!:
Hanc
docet Caict-inru
cap.4.deEnte,
&
effentia
q11S!/l.6.
con–
cluf.·2.
quidquid quid
am
dicant
e:r mente itlius
,
natu·
ram
a
parte rri r!Je vnam ne..
'l,at1ue,
qui
profeflovel
1p–
fum non frgerunt, vel illrus mentem non
fuerunt
affe·
tju11ti:
Alkcucus
quidc111
fuit
cxiruius Doétor
Suarez,
vtporc qui
diligenter
legerat
1llum, \
n–
dr,
&:
optime
i
nrdlexic 1\1etaph ,
díf
pur.
6.
fea.
4.nnm.14.
l ..
erat,
arque fecutus
eft
D. Foofe•
ca
lv1etaph.lib..
cap.
~s.
qureíl-4-
frét.
4.
kgcrant
Conim
)ric
~nfes
,
rireque
citarunt
vniucrfal.
~UJ!f\.3.
art.
3.
ex
quibus prredilli lcriprorcs (
íi
1uos
tantum
Aurhores confulere amabanr) ve•
ram Caictan
i
fenrcn
ri
i
m
Juurire
potuHfenr.
Modeíl.ior
fan~
te
geflir Caramud,
qui, timcn5
~uélore
Céreo
in
multorum toucam
incidere
M(talog.
libro
4.
pe
vniuerfal.dtfput.7.arcic.12.
num.4+2. excuf cur
his
v rbis;
Et
nos quia
t116UO•
'rlbur
fumus
occupati,
qmd Caiet.inus fenferie,
vtl
non
f
enfent
non d:frntiemus,
fed
fuppo11entes potizts,
illllm
'tmit,erfale
ntgatirmm
docui!Je
({re enirn itztelligunt tJiri
Z>oéliore')
znq111remus,
All
detur
vniuerfale
nega·
tiuum
~
S d
dices~
fe
n ullo
1ure
rcneri
leg~ndi
Ca1~canum.
fJteor
nullo: Sed
quo
iure qu\'Efo
tu
tanto
üollori
f~lfa
ímponis1
nugacefquc ra–
tiunculas
adknbi ,
non fiae fama! 1aélura?
fane
qui
Philofophiam
profitetur,
1cribitque,
rene·
tur omnmó
Philolophia! Proceres, atq
ue
pri•
mos
,\1
giílros recogno(cere, rntcr quos
Caie·
tanum non
intima ten
re
f
ubfdlia,
nemo
du·
püauedc.
THEOREMA II.
Naturatn d parte
reí non bii.bere
tniitatem
negatiue
commimem,
rationiú11s
e
aietani prí>bawr.
§. 12.
T
Am
ThonÍiíl~,qua
m Scotici doccnt,
nullam
n
mram
pra!rcr
Diuinarn_,
effe fingularem nffentiJliter,
&
ex fe) qua re con–
feq uenrc.:r attir m n , omnem natural
l
fecun–
dum
L
cfft.:
co110
unem negatiµe contra
nomi–
nales F.,
dat,u
m,
Varroncm, Okamum,
&
alios, qui res vniucrfalcs
ner;anccs,
nacuras
ex
fe
fingulares effe
conrendebant •
Ar quamuis
vrraqur
1
hola
co~cord
r
affirmando, naturam
fi
cundum
Je
dfe negatiue communcm; lat<:
t::im en
dí~
re panr in
apienda
illa partícula
[aun•
dtttn fr, e.r fe
hu
de f'e,cx
cuius
diu~rfa
int lli-
enc1a
rotal
ere na[; irur
colicroueríia.
Thomi-
11ilt
fui
lUPt
ly
[ecundu1nfe
\'
1
cxfe
pro
olita:
ri
',[cu ítatu
lola
da
1
,
q
u njo
fcilicet natur
fine col1forcio
1
naiuiJuauon1s,1o. ex1 1kn
tic;
on–
fideratur
quo:ld
prxdic..
tJ
!
enc1
lJ
t
(U
l •
cortlh: vcró
vfurp~nt
ly
er
fe,
pro
eOcnrialirer.
ab
incrrnt~co,
íeu
habirudi 1e cauf:e: id q
uod
ti–
gnificauic Ca1ctanus
[Et
~quiNocatio
(
rn
iic
)
Jl–
lms termioJ
ex fe,
feu
d1 fe
;
poceíl
cni
ni \'
rru m–
q
ue eorum ac,1pi
dupl1cit r;
'no
modo
potiri·
ue,
&
tic
dicit
habitudinem
caufre:
a!io
modo
negJtiue,
&
fic
d1cit
foli
rudi11cm
id
e1l non....
cum alio,
&
primado
íntellcxic ( Scotus ) n.itu·
ram
elle
communem ex{¡ : ica quod .ipfa ett
ti–
bi fo1fi ieos caufa fua: communicacis,
ve
ex vcr–
bis
eius
ibi paree: eu
~11
ra
uen
debu
i ffoc
in
tclli·
gere
fecun
Jo modo: Natura c:nim ex {e, ·d eíl:
non cu
ni
ali o
dl
indiff(!rens,
&
comm unis:
Sicut q'
ando
dicitur,
natura
ex fe cft
fola , ly.
ex fe
non
dicit aliquam caufalitatem,
fed tan–
rum
negationem
coniu
nll:~onis
cum al10.]
Hrec
ille. Igacur cum nihil
aliud
lit,
natura
in
eífu
negatiuc cocnmunem; q uam
illacn
non eífe e;.
fenc1alicer
finguldrem ,
bine difcurrit
Scotilta:
Natura frcundum
[e,
~
x (e
eíl
n
guiu ·
COlll~
n1unis;ergo cti m
a
parte
rci eft n..:_satiu \ com–
fl\Unis,
id
eft non
ad
·ó
dererminatur
per
vnJrn
íingularirare1n,
quce
Gbi
exrrinfeca eíl,
vt
repu–
gncc
il!i
etfe
fub
alrera; cum
porius
íibi
ab
in·
"trinfcco,
~ex
fe
conueniat
non repugn ntia....
dftndi in
muit1s.
Thomiíla
veró
n gat confc•
q
ucnrianl, quia
in
anteceden re
requ1uoco
non
fumpíic ly
fecundum
fe
peo
eífenti.llircr, fed pro
folicarie.
Addit
infuper,
non
illicó
deben: in–
ferri,
naturam
eífe
negariuc
commun m effen·
riatiter ex eo
pra!cise, quod ipfa non
fit
dfentia–
~icer
fingularis, quandoquidem datur mediurn.
nempe ipfa natura abfoluta,
&
fecundum fua_,
prcedicJta efü ntialia
tanrum
accepra, q ure prouc
fic non ell fingularis, nccnon fingular1s abíl:ra–
hit
que
a
communi ,
&
non
communi;
Eccc
to~~
d11liculcas,& vtriuf
que
fchola:
fundamenta.
Conclufio
'!
homiflicq
;
§,
13·
Vlla
datur
communitas
naturz
parte
rei
adhuc
ncgaciue • Probac
Caieranus prin o fic. Nulla res cxigens quid–
ditac~m
folicarie inueniri exrra animam ,ex1llit
in rerum
natura:
Sed vnitas
communis
cxtrL
animam negariue piuribus fuppofitalicer diílin–
él:is
eíl
res
exi
gens, q
uiddi
cart m
fo!itarie
inue–
niri
extra ani m m:
ergo
nuJJa vnicas communis
extra animam
pluribus
fuppoíiraliter diílmélis
cx1flit
in
rcrum
narura.
Huius
fyllogi
mi
con–
frquenri dl
bon:i :
!vlaior~m
fic oft ndit.
1
ul–
lum exigen
d
foi
cxiílere
aliquod
impotfibile>
inu
nitur:
Se quiddicJt m
exrra
animam
1o–
lirarie inueniri
n
impoílibile,oportet enim, ip–
tam
elle
in a iquo
fuppoíito:
Ergo id
quod
exi–
gir,
ipfam folirarie inucniri,
nunquam
exifiic
·o
!c.rum
.nac_ura.
Mínorem
fic probar: id quod
ex1g1t q
u1dd_iratcm non propri m alicui
fu
ppo·
fito eura ammam,cxigilipfam folitarie cx1ílen–
rec :
d
vniras homin1s extra
animam
pluribus
fuppo(i
ralit. r~iílmltís
cxigic
quidd1cac
m
non
prO}'rl
llJ.ah~u~
f
uppo~to;Ergo
,·nitas
com~1u:
• -
lllS