4000003585

103 / 510

DE V IVERSALIBVS LIBER II. DI5SERT. III. 67
nde illre dlcnri~ non poífont a Deo verti jn ni- ~o fretus, .quód. v.nurn Chtifii Corpus plunbus
hilum, ncc haberct (upra iJla¡ dominium,elfent· iníit Hofüs, de dhfg ue mot·e vniuerfali pra;di•
que ens afe, &c. Hrec ille: quz omnia iampri- cetur. Pergit Articulo nono 1 & oílendere co–
dem alij vet u(bffimi obiccerunt, foJueruntque natur, Mareriant p ímam in fchola homifta–
~ntiqu1ffin i Thomiíl~, & Sc<!)[ici, fupra quo- rum eífe vniuerfalc Placomcum,quandoqui e1
rum íolutiones aliquid aliud nouum excogitan• ab illis affcritur, fuprcmum genus reru n cor–
dum erat Arriagz, vt eiufmodi doéhina ab ipfo poreJrum, diciturqu ·effe negatiue vna in mul–
impugnata videretur. V.idc horum folutiones, tis aplrtc rei • Tandcm articulo deci no atfert
non modo apud Zumelem ,Albertinum, Na2a- clariffimun1 virum D. Ioanncm Mar, un Mar–
rium , & aJios minus antiguos; Verum apud ci, qui operatrices ldreas policiffim~, & ( vt ip e
Henrricum, Caprcolum,Soncinatem,canicie, & ait) fupra vulgi cala111uc11 fcripiit. Atlrmt Do·
vetu{tate(ficut, & argumenta Arriagre)pene dc:4: ll'or h1c, Formas eífe Id~as Platoni~a incorru·
crepitas. ptibiles, & operatrices , q naru ne .: :t s ( í1cut
& omnia gencrabilia) funr v.g.Ran- ,tv n~s, &:
alia, qua= nullo gen~rance prin 1p J r ucun ...
tur; Nec enim ea ex putrefadi n pr cr r tol,
vt vulgus obtinuit, cum eci n1 t r en difi clu ,
immó, & minurim contufus in plu ·es deinde.,,
animetur ferpentes, qui non n1fi a fua lda!a, &
operatrice forma ida=ati pr ficifcunmr,& ad cer..
tam fpecicm per ] afdam fign turas determi–
nantur. H e , & íimilia il m u mana. Cuius
fententiz probabilit tem pcrpendere, aut cxa-:
minare noílri non e infüturi. Sufficit notaffe.
vniuerfalitare111 Platonis in ~!arena prima i
Caramuele, & in forma a lo nne Marco facilli–
mo negotÍO ( Vt loquitur iple C ramuel ) pro·
pugnan poffe. Nos alió tcndímus: Di lell:icis
gradimur veíligijs, probabiliulque ltatuimus in
Elfenrijs Platonicam hanc vniuerfalitatem, ma·
xi me Gfecundutn dogma Scoticun1 Eífcntiz il·
lre ex natura rei, & ant :a omnem operacionern...
intellellus daílinll:~ funt a íingularibus. Equi ....
dem mira bile eft, quód nullum pro fe conflet
argumcntum Scotiíla, fiue in aílruenda vnitate
poíiriua, vel negatiua naturz, fiue in probanda
aptitudinc remota , vel proximi eiufdem ad ef....
fendum in multis, quod validius vuiuerfalc_,
Platonicum 0011 c:onfirmer; vt vel male liqueat,
Peripatcticos volentcs, nolentes Platonizaífe s
aut Plaronem impugnautcs foifmct tclis feíe con~
fodiífe.
PAR ERG O N I.
e Onfulto aurem dixi argumenta omnia
. aduerfus Platonem pugnantia,poífe loI-
u1, immo recorqueri in Arrifiotelicos; non in_,
~riftotelem~ quia forte Ariíloteles hoc freculo
e1ufinodi eífen rias ab reterno pofitiue alluales,
~ ens diminucun1 impugnaret eifdem argun1e–
t1s, ac Plalon is ldzas. Non enim noílri inílituti
clt, Arill:otelis doétdnam carpere, aut defercre,
niíi in ijs, quCE aducrfus Fidcm ipfe errauit.
Vnde nec fi r s moleíle(mi lcllor)nos plufcu–
lum in defenfionem Platonis excurriíle, aqua
noílri Theologi didicerunt Id~as ponere in Deo
(telk D. Tho.)& quj creationeu1 01undi in tem·
pore, immortalirace1n anim~ rationalis,mulra–
gue alfa vera, & Catholica dogmata tcnuit, ve
de Paracly ífo terreílri q uatuor fiun1inibus irri–
guo( vt apud Pjcrium 11b.z 1. cap.12. )cuius pre;·
coniu1n S.Auguftinus merito decanta u ir, aiens,
contra Academ Iib.3. cap.17. Plato 'tJir fapientifsi–
mus, & cruditifsrmus temporum fuorum , qui & ita lo·
quutus efi, vt qud.·cumque diceret, magna /ie rent, & ea
loquutus eft, vt quomodocumq14e diceret,partta non fue–
rint. Apud cuius l1bros{quod mirabilius eft)Au·
gulhnus ídem teftatur,fe legHfe totum primum
fragmentum Euangelij S. loannis. In principio
erat P erbum, & r erbum er at apud. Deum, &c. M ul·
tu111 ramen dubito, an legerit ctiam ca: Fuit ha–
mo mij]i1s a .Deo> CllÍ nO'lllCn Crat Jo4nnts? fed nOD.J
locus hic iíla diíferendi , vide D. Thomam a
Villanoua frrm. 1 .de Ioanncm Rau–
linum Cluniacenfem Trinitate lir.G.
Vide etiam Augufiinum de Ciuitate Dei Iib.s.a
cap"4• vfquc ad 13.
PAR ERG O N 1I.
§. 63. B Iennio integro poílquam h~c fcripfe:
ram elapfo, incidi in doll:iílimi D.
Caramuelis Metalogican1 , vbi pcr a1 cnam...
íllam legi difputacionem fepti nam, in qua de_,
vniuerfali Reali, & Platonicó profuffe diff ~ rit,
modofque ipfom defenfandi varios producir. Et
putabam; ex ram r fer ta, ac diuice pznu , me
11onnullá fruaem huic Diífertationi allarurum;
Sed v3cuus abfccff: Nam longe diuerfa i~ccdit
ille via. Obieétioncs multas Joluit, & qmdcm_,
ex proprio potius cerebro, quam ex menrc PI •
tonis: multa, & ~re omnia repagula d Eucha·
r ifiici /\ -(l emplum emolli e contcndic,
lflgic.1 de Efpinof~ •
T H E O R E M A VII.
Communis doEltina de vrziue1fali fundamentali, feu
incl11fo in (ing11larib11s propomtnr, & expllcatur •
§. 64. N On dari in rebus naturas vniuerfales,
& communes realiter rn ex1llendo
fcparatas a ílngularibus ceno certius eíl:, idque
faris probant 1 5. argumen ca, q ll~ fu pra thcore111.
3. cxaminauimus, re que tamen certun1 eíl, d ri
aliquod vniuerfale , quod dicunt 111areriale,
feu fundamentale inclufum, & idencHicarum
cum indiuiduis, quod quidem tlle dicitur, quia
ex conucnientia, fcu fimircudine fingularrnm
intcr fe,fundamcntu1n pra~b t intellellui , vt in
fe confingac vniratcm pr~dic ri,quod quaíi for–
n1alitcr vnu m de ipfis nuntict. Conueniunr
v. g. Sortes, & Plato in ratiocinando, eq uidcm
Plato ratiocinatur, fimilircr ratiocinatur forr s:
hinc 3Utcm iuc lle us arripir occaíioncm fin–
gendi quemda >gradu :n, fe prredicatum vnum
rarioualis, íiuc Homiois, quo de: Plaronc
1 2 S r -