215 / 558
LlBER
XXII.
CAPUT
l.
CAPUT
l.
DE NATURA
lPSAAUM APPELLATIONUM ,'
§.l.
APpellatio eft provocatio a judicio unius ad judicium
alterius .
Appellario runc habetur , quando quiípiam unius fen·
tcntia judicis,
vcl
revera,
vcl
fecundum exifümarionem ejus,
nimis , quam par ell, gravatus ad judicium alterius provo–
car, ejufque fe decreto fubiicit : appellatione ergo provo–
catio
fit
a judicio unius ad judicium alterius .
§.
II. Appellatio res eft, qu:r ex principiis Jegis nacu–
r:r
d~rivatur
•
Natura: lcge unicuique datum eft, ut fuum jus debitl
ratione tuearur. AppeUatio autem quoddam medium eft,
quo quis jus fuum debita ratione tuetur: quum ea liar,
ur fibi illatum damnum ob íencentiam contra ju{litix
le
ges
in fe latam reparare poffit. Nam a judicio unius ad judi–
cium alterius appellatio infrituta eft, ut quod in priori ju·
dicio defuir , in altero corrigarur. Appcllatio ergo ex prin·
cipiis legis mturx proliciícitur.
§.
III.
Cum ipfa appellarionc necelfario conjungirur,
ut ille, ad cujus judicium provocamus, fua fupra alterum,
a quo provocatur, quoad illam judicii rationem, de qua.,
agitur, auél:oritate valeat.
Dum a judicio unius ad judicium alterius provocamus,
quod ab illo delinitum eft , iftius fentenci:r fubiicimus .
Fruftra autcm,
&
pr:erer omnia jura id ageretur a nobis,
feme!
ru:
ille,
ad cujus judicia, habita racione rei ab altero
judicat:e' provocamus ) fua fupra iíl:um alterum auaoritate
non valcret. Tune enim contingcret, ut un11m, qui alreri
in foa judicii ratione nullo modo fubjeétus cíl:, ci fubiice·
remus. Hoc autem,
&
frufrra omnino,
&
pr:rrer omnia...
jura licri nemo non vidct • Cum ipía itaque appellatione
necelfario conjungitur,
ut
ille, ad cujus judicium provoca.
mus, fua fupra alterum, a quo provocatur, quoad illam·
'IÍJm.
III.
C
e
judi·