1000089651

[570-573]

inferos commouerent. Neque tamen, etsi tantopere torque–

bantur, mori iis licebat, mori quamuis cuperent ; quod quidem

maximum eorum tormentum erat.

[570]

Inter reliquos a

se conspectos furnos femina illa unum adspexit inanem, nul–

lo ocupante; nihil eo inerat praeter ignem, < suoque mari–

to paratus erat > . Virum igitur miserta (quamuis eum odis–

set quod se contemptam haberet), iniuriarum oblita flere ac

lamentari coepit. ·Haec inter metu perculsa euigilauit; cum–

que uiua euasisset gratias Deo egit, quod formidanda illa ui–

sione

ani~um

suum ab incepto tam nefari0 deterruisset.

[571]

Visis autem in eius memoria haerentibus, uigilans

quoque ea sibi coram cernere uidebatur. Quae cum ita essent,

confestim ad quemdam Patrem Dominicanum perrexit, ut

peccatum confiteretur eique ordine totam rem, quomodo

gesta esset, exponeret. Tune Pater ille dominicamus, confes–

sione eius excepta, peccatis absoluit, malisque eius. consiliis,

quacumque ea demum fuerant, improbatis, his uerbis locutus

est ei: "Fidei mysteria animo recoles atque iis deuota eris".

[572]

Deinde Dominae nostrae Rosario ei ad precandum

tradito: "Hoc, inquit, sub uiri tui puluillum abscondes: ip

saque pro uiro tuo orabis, gratiam et auxilium a Deo implo–

rans, ne ille animam suam perdat". Tum laeta inde profecta,

mulier illa Deum orare coepit quemadmodum a patre iussa

fuerat.

[573]

Altera uero hebdomada, postquam sub uiri

sui puluillum Rosarium condiderat, ille quidem prima statim

nocte maxiino pauore . correptus est ac per totam noc–

tem uehementer plorauit; deinde uero peccata sua com–

memorans, cum dolore uxorem hortabatur, ut a Deo ex–

oraret ut sibi auxiliaretur. Nocte uero proxima, cum altissimo

somno mersus iaceret, sibi uisus est coram Deo iudicari, id–

que < indicium> reuera fieri. Tum trepidans euigilauit; neque

ultra dormke potens, flens, lamentans, ad mane usque perman-

622