415 / 648
e o
N T
n:
o
'-\7
!
11
S'
1 A
1 YO.
e
AP
u
T X XX 1 l.
Germana pur;s amor;s Dei notio, qute ducitur ex propria'
dilig~ndi
Deum ratíone.
l"!puritas
prDponitu~ q.u~
l..enuinum )Je; amorem
.co~rumpit,
ac defiruit. Alia [u–
mJtur ex parte [ub;eétt,
In
quo cum amore Ve¡ ¡mmi{cetuy qu()d Veo contraria. ,
tur: id verQ diligentius exponitur.
Ali~
potius imperfeéliones amoris, tJuamo
im–
puritates: itemque imperfe8io,
qUte
opponitur confiliis
•
Impuritas demum indica.
tur,
a
Pfeudomyflicis invefla.
l.
DE
.puritate I!moris Vei
difpl;1tationem
i
~ftit.uo,
qua":, arduam, ac
d~ffi€il-
hmam fecere
van~
hommulD excógltatlOnes, qm· perperam fpecloftim
Myfiicorum
nomen olibi adfciverunr. Niride ditempra videri poffer: paucis illis
Thornz verbis in
t.
Difi.
11.
qta.~.
art.4. ad
3.
quibus augmflntum caritatis o
difiinguitur ab ejus puritate:
Puritas eft,
(inquientis, )
fecundum receffum
(l
con–
trario.: augr.nentu.m
au~e~
pero acceffum
a~
dif.linam bonitatun.
Hinc vera
duplex ·
amorlS Del
purttóls
dlRmgtu poceR: aba
per comparationem ad objeéfum,
'"
alia··
ex parte[ubjeéti.
Ea potitur amor Dei, qui fertur in Deum
[ub genuina, ac proptia',
áiligendi ipfum ratreme,
in qua nihil lit adverfum Deo. Ad aliam requiritur, ut o
in
fubje8o,.
in quo Dei amor ineft, nulla habeatur
contrar;i affe{lus immixzio. .
Puritas
h~c
pofierioy,
quz dieitur etiam
caritati$-' perfedio,
ea
fi
intdligacer
qUa! lit
peyorecefsum ab ' omni contrariQ
,.--etiam veniali peccato,
li
erari in hac
I
vita mortali non poteO:, ut lafra dicendum. Cum hac impurit e fervari in- ,
taéla
~C?t~ft
amoods Dei puritas
per comparationem ad obje8um
_
a incelligicur
~
qu~
dlhgu: Deu[Il'
[ub germana,
ac
propria diligendi iP[um rati e.
Hanc offert o
cut!' Sanéto Auguft,no Sanaus 1:homa
2. ,..
qu.27.
ar-r.
1-
e Iliracem, ftve ge–
numum o, ac purum Dei amorem definiens
dileétionem
Dei- p:ro¡;ter fe.
Al~plo
com- o
mentado definirionem illufirat. Satis hoc loco fl:lerit---áánotare, adverbio illo
~
propter,
duplicem amoris Dei indicari cauffam :
formalem
~uidem,
[cilicetfummam
Deibonitat~m, qu~
efiipJafubfiamiaVei:
deinde
finalem,
jpfa~
fine dubiQ
[ummap¡ .
'Vei bonitatem,
qUa! Deurn conftiruit
ultimum finem omnium.
VIde Caput
l.
num.~.
Sed
h~c
fumma bonitas Vei,
qUa!
nempe intelligitur
plenitud~ ~otius
perfeélionis
infinita, ac illimitata in omni genere,
non folum eft Cumma feliCItas ac beacicu–
do
Dei it} fe;
fed etiam
nos 'Vere felices,
tic
beatos
reddit per c1aram fuiplius
vilionem,
&
amorem. Summélm djvinarn bonitacem
[ub utraque ad Deum, 0&
ad
nos re[pefl1Jl
digniffimam erre amore, quisoiverit
inJicias?
Hinc vero quemad..
modum
i~fa
fub utroque refp'eElu
con~derata
dI:
propria,
~c
germana diligeondi
Deum ratio,
~
éauífa:
&
Ha genumus, ac purus ea:
~el
(ub
ut~oq~!~ ~efpe.flu
amor. Unum lllud verfaturdifcrimen, quod Deus
aéf,.,
pnmar,~ ~a~'tatH dlhg~Uf
f~mmum
in
f~
&.
fibi
bonum:
idémque
fummum bonum
nofiru~
dlhgu:o.rfecu'!'ldariu
eJufdem canra.tls
aétu.
Did:a recole cap.
z.
&:
cap.
.ot.
Amphora dablmus
l!1
fra •
H.
A!Il0re 1110 '.
q~o-
Deum diligimus
in fe-
&
fibi
fu~mum
bonum,
refetrl nos ·
ae amOla nofira
1o.
l'pfum Deum,
tamquam in finem. ,,!lttmum,
res efl: I?er fefe
!10-
o
ra. Reélum,. ac leglumum ordinem quo Deum dlltgere
debe~us,
m eo eqam
intaélum fervari amore, quo iprum'Deum d iligimus
'!obis benevolum, ac benefi–
cum,
live
[ummum bonum nofirum,
loco citato adnotaVlmus, amploque ferm?ne
expofuimus cap.
2.
I.
n.4.
&
feqq. Ipfa namque
di'l!Í!la
inereata benevolen.tia,
&
lp{a
divina
in~reata
beneficentia,
ac tandem ipfa
[ummadivina. bonitas
efl: ea una, a€oger–
mana rano, :lut cauifa,
qu~
nos movet ad di leétionem Del.
Quod
li
commodum al,quod
nobis inde proven!at,
eo
illud diligimus
ipfiffimo
~moreo'
quo Deu!11 amamus
tamq,uam
finem ultimum
•
'Ea mdoles efl:,
&
excellentia. ac
VI~
hUJufce amons, ut
honum fummu",
div}num nohis
{)~lentes,
illud amemus
tamquam finem,
li!Du1que no.s
~
commodum n?
firu referamus
In
eumdoem finem.
dmoris
puriras
hoc etlam ex
caplce
Integra conliftlr.
F
f
4
Ordi~
I