1247 / 1328
•
O P U
S
C U L U . M
1X.
1i3;
At
quis is eíl:?
inquiet.
Qµis
noménclaturam infigni abfurditate deliram
ftc tuea–
tur, nifi force ex amicis aliquis
novis
Auéloris
Notarum?
Ar ecce
plufquam Sa–
loman bic.
Scriptor
eft,
celebratiffimus ifie
&
Anonymo conjunél:iffimus,
An–
tonius
.Arnaldus
,
Partis iíl:ius jam pridem facile Princeps ,
in Difsertatione
Theol. ab
Hennebello
noílro cita ta ( Thefi
6.
Hi Horico Theologica
§.
II •.)
tam-
- quam edita ipfo-tempore
quo prodiit Epifiola Montalitii fecunda
contra nomen
gratire fufficientis • Quanti nunc emeret
Anonymus,
vel fe non ita
explofiffe
gra–
tiam Thomífiice fufficientem, faltem quoad noinenclaturam; vel numquam iíla
pro eodem nomine fcripfifse
Arnaldum?
Nos intcrim modeíl:iam
profeffi , ni.
hil ipfi foper hoc dicemus acrius.
Cecerum fi'
.Arnaldus
ne nomen quidem hoc rejecerit pro ea gracia
fu
fficien–
te, quJlem tradunt rigidi ipfi Thomiílir, quos
Anonyrnus
Neo-Thomi fl:as voca–
re dignatur; tametfi
de
illa. revera difficilius explicernr, qui bono fenfu
fuffi–
ciens dici poffit: quid pucamus illum foifse diaurnm, CTquis ei gratiam pro–
pofuifset, qu:? det verum
poffe'
quale ex
rvendrock.,io
deícriptnin huic gratia:
in
Notis
attribuimus? Id vel
AnonymuI
apud fe velim confideret, vel etiam ab
ipfomet viro fcifcitetur , ac nobis referat. Scio fore multos qui id avide ex–
peétem.
e o Ne L u s I o TER T 1
A~
Immerito
&
male 1Jegat
Anonymus,
admiffam
olim
a
Lovanienfihus
in
Ce·nfura
gratiam,
quam
Thomifi~
vocant fufjicientem, quamque ipfe Augufiinus apud Lov11,..
nienfes
admittit.
Q
Uod ad rem attinet, admittic ipfe
Anonymus
gratiam illam
Thomilticam~,
pr~fertim
ut a me defcriptam, quod jam fupra vidimus Conclufione pri–
ma: nomen etiam
Arnaldus,
quod Concluftone altera of1endirnus, rejeétum noluit.
Qpid
ergo pucamus impulifse
Anonymum,
ut nolit rem eamdem, rejecro etiam
tune nomine , admifsam a Lovanienfibus nofiris in celebri fna
Cenfura?
An noo
vulc admififse illos quod ipfe admittit? Atqui ramen laudat eos,
&
nobis fen–
tiendi ac loquendi vult normam efse. Vultne ig.itur nos a feipfo difsentire
?
H~c
ego fatis non capio. Aliquid efse vidctur quod
Anonymum
non fatis con–
fianter loqui compellit. Odit amatque gratiam ThomiHice fufficientcm. Ut trt
fit,
conrendit non efse eam olim adcnifsam a Lovanienfrbus nofiris. Quod
eos
ramen fecifse nt evidens fiat, neque jam ca.ufsari poíft.t, omifsum aliquid efse
in illorum verbis, e quo fenfos eorum pendeat; exhibemus totam illam Cen–
furam qua1n citaveram,
&
cum ea. ipfam adverfariorum Afsertionem.
Hzc
icaoue erat Aífertio
VIII.
quam e Jefuitarum
diétat~s
excerpferant.
'Ut
peccator poffit convertit; non efi neceffarium ut recipiat
utrumque
auxilium
(prd!veniens
fcilicet,
&
concomitatll)
in
affu fecundo
:
fed fatis
efi ut accipiat auxilium
prtevenims
in aBu fecundo;
&
tune vere
babee
auxilium
f
ufficiem ad atlualem conver/ionem.
Ha–
aenus Profeífores Societatis. Ad qure Noílri: ,,
H~c
Affertio , rnquiunt ,
&
,,
Scriptur~ n1m
&
D. Aug. de fpeciali Chrifli gracia doél:rinam videtur ever–
,, tere:
qu~
habet; Cor lapideum per eam gratiam auferri,
&
carneum tribui:
,, nec folam poffib1litatcm, fed ipfam voluntatem operationemque conferri •
- ,, Nam
Exdr1ri•
:i1a
gratia ,
qu~
in
Aífertione pet· prreveniens auxilium in
aétu
,, fecundv ...
it ... .
ur?. non aliud eíl: quam interior qua:dam De! foa!io, qua? ut ve-
"
he~enti0.
·1g1 fque _qua:m exterio,r
co~1moveat,
&
imperfeéta quzdam deíi-
,, derta feu
Vtu
res exe1tare poffit;
cord~s
tamen converíionem nonoperatur,
,, quia confütere .
11
ea gratia tora ip!ius cordis duriries rebellioque
poteft . •
,, Suadet
ergo taq"'1m, non _perfuadet
>
adjuvatque, fed
l1afünus
tantum ut bene
,, facere