293 / 348
D
I . A
!L
CI
G I.
287
tfous implevit, ab omuibus fidelibus elre fa–
(:Íesda: qui Martinnm non credit ifta feciíle,
non credit Chriftum ifta.dixiífe. Sed infelices,
.dcgeneres,fomnolenti,qure ipú facere non pof–
funr, faél:a ab
illo
erubefcunt:
&
malunt illius
negare vircutes,quam fuam ine{tiam confiteri.
Verum nobis ad alia properantibus. omnis
XI
x;
iíl:orum memoria-relinquatur :
tu
porius, ut
j
amdudum deúdero,reúdua Manini opera con- .
tex.e. Ac ego , inquam , arbitror reél:ius iftud
a
Gallo eífe pofcendum,quippe qui plura noverit
(neque enim ignorare potuit magiftri faél:a dif–
dpulus)
&
qui non immerito iftam vicem non
folum Martino , fed etiam nobis debeat;
ut,
quía ego jam librnm edímm, ac
tu
haél:enus 0-
rienralium gefta memor2fti, iftam demum ne-
ceffarii fermonis híftoriam Gallus evolvat:
quía,ucdíxi, & nobis debetloquendi vicem,&
Martino fuo credo prreftabit, ut nos gravate íl-
lius faél:a commemoret.
Ego plane , inquit GaJlus • licet impar !im x
x~
tanto oneri, tarneH relatis fuperius
a
Poftumia-
no obediencia: cogor exemplís, ut munus ífrud
quod imponitis, non
re~u~em. Se~
dum cqgito
me hommem Gallum rnter Aqunanos verba
faél:urum, vereor ne offendat veíhas nimium
urbanas aures fermo rufricior.
A
udietis me ca-
rneo ut Gurdonicum hominem, nihil cum fu-
co aut cothurno loquentcm. Nam
íi
mihi tri-
buitis Martini me eJJe difcipulum : illud etiam
concedite, ut mihi liceat exemplo illius inanes
fermonum phaleras
&
verborum ornamenta
conremnere. Tu vero, inquit Poftumianus •
vel Celtice, aut
ú
mavis Gallice loquere,dum-
modo jam
Mart~num
loquaris. Ego aurem
profiteor, quiaetiamfi
rnutus e.ífes,
non defu-
tura