D
I A L O G I,
2.93
fe atque o·bfecrare; ut iadu_Igeret fceleri ve–
niam;
&
eopi-am pneíl:aret abeund-i. Senferat
etiam, priufquam accurrerent,vir beatus, illos
t-eneri, nobifque id ante jam dÍxerat. veniam
tamen clememer indullit ,
eofdemqu~
abire
permilit, animalibus reíl:ituüs.
,
Illud aurem animadvertí fa:pe ·s·ulpici,
Mar-
v.
tinum tibi dicere folitum, nequaquam úbi in Ante po- .
epifcopatu eam vinutum gra:.iam fuppetiíl'e , tiora,
quam prius
fe
habuiífe meminiffet.quod ú ve- quam in
rum eft, immo quia verum eft, eonj icere pof- epifcopa-'
fumus,quanta fuei:unt illa q.ure monachus ope- tu cdidit.
r-atus eft,
&
qu:e tefte nullo folus exercuit
~
cum tanta iHum in epifcopatu figna feci!fe,.fuo
oculis omnium vider-imus. Multa q.uidem il-
lius gefta pri-us innotuere mundo , neque po-
t·uere cdari: fed innumerabi·lia elfe dicuntur,
qúa: dÜm jaél:an'tiam vi'tat, occultavir, neque
in hominum notitiam paílus efr pcrvenire:
quippe qúi humanam fubframiam fupergref-
fos, virtu¡is fua: confcicntia mundi
glo1'ian~
calcans, ca:lo tefre frueretur.
~od
verum ef-
Je,
ve! ex his qua: comperra nobis funt, nec la-
tere poruerunr., po!fumus :eíl:imare: úq.uidem:
,.
ante cpifcopatum duos mort·uos vita: reíl:itue–
rit,.quod liber, tuus pfenius efr focu.rus : in epi:.·
fcopatu vero, q.uod pr:etermififfe te miror,–
unum tant.ummodo fufcitaverit. cujus rei ego
teíl:is fum ,,fi rame11 nihil de minus idoneo re-"
íl:e dubitatis. id ipfum am-em voBis , q.ualiter·
geftum
út ,
explicaba. Fuerat cauífa nefc_ió
qure, qµa
Carnotum opidum P.etebamus. in-·
terea dum
vic.umquendum babitantium·mul–
rüudine
frequemiffimu~
pr:i;:terimus,obviam
nobis immanis turba-proceffit, qua:-erat
totl'l'
gcútilium·. nam nemo in: illo
vico
nover~t
N 3
Chr1-