260 / 348
:tr+
s·u
r.
P 1
en
s·E
v
E
it
r
ciam voluntari. iraque pra:íl:abo re his,. qua:;
rnihi funt comperra, parricipem.
Marrinus igirur obirum fuum longe ante'
pra:fcivit, dixitque fomibus di!folutionem
fui.
ll>íes obi- corporis imminere. lnterea cau{fa cxíl:irit, qua.
tus pr:e- Condaq,:nfem direceúm viúraret. nam clericis
vifus
a
B.
inrer fe ecclel.i:e illius difcor<lanribus, pacem•
Manino•. cupiens refonnare, licec finem dierum fuoram
non ignoraret, proficifci tamen iíl:iufmodi ob'
eauífam non recufavit: bonam hanc virtutum
fuarum confummationem exiíl:imaus , li pa.
aem ecclelia: redditam reliquiíler.Ira profeétus·
cum foo illo,
ut
fémper frequenriilimo difci–
pulorum fanétiilimoque comicatu, mergos in.
flumineconfpicatur p1fcium pra:dam fequi ,
&
r.apacem ingluviem ailiduis urgere capturis•.
Forma, inquit, h:ec d:emonum
efl:,
inli<lian-·
tur incauris, capiunr nefcienres: captes devo–
ranr , exfarurarique non queunt devoratis.-
Imperat Imperar deinde potenri vircute verborum, ut
avibus.
eum cuí innarabam gurgi<em relínquentes,ari–
das peterenr,de(qrafque regiones: eo nimirum
circa aves illas ufus imperio, quo da:mones·
fugare confueverat. Ita grege faB:o, omnes in.
unum ill:e volucres cong.regata:, reliélo flu-·
mine, monres filvafqµe perierunr, non fine a<l–
miratione mulrorum, qui ranram in Marcino·
virtutem viderenr, ut eriam avibus impernret.-
Vifitat·
Aliquamdiu ergo in vico illo, ve! in ecclefia ad·
di<l:!cefim quam ierat, commoratus ,. paceinrer clericos
Coada-
refiituta, cum jam regredi ad monafl:erium•
renfem•. cogirarer,.viribus corporis crepit repente de_fl:i-
tui•: convocarifque difcipulis, indicar
fe
jam
Pírg.
4.
refolvi. Tum vero mreror& luB:us omnium,
o<:Eneid.'
vox una plangenrium : Cur nos parer oefcris
?
~.rfi3.:i..3.·
aut cui'.nos defolatos rclioqµiS!? invadeotgre-
gem