Table of Contents Table of Contents
Previous Page  189 / 714 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 189 / 714 Next Page
Page Background

S

O P H I

S T

A,

'\I'

E L, D E

E N

T

E.

IJ?

tiatur ícírc Íe pucans. Alcerius uerd fama, propcer

uariam

ín

fi:rmonibus reuolutione , cene íuípido=

nem plurimam mecumé¡¡ habec,ne

fortc

ignoret iL:

la,qu.r coram al[js fcire íe Gmulac. T

H E.

Omnino

ex ucrífque generibus

efi:,

uc narrafü.

H

o s.

N

Ón=

ne igitur unum quidem fimplicem, alterum ironi=

cum imitatorem ponemuso:' T

H E,

Confencaneum

dl:.

H

ó

s. Huíusicerumgenusunum anduodici=

muso:'T

H E,

Tu uiderís.

H

o

s. Cogíco equidem,ac

duo cogítanci mihí fe offerunc.

V

nus quidem pu=

blíce prolíxa oraáoneapud populum ironía ucens:

alter priuaám minucis quibufdam capáunculís co=

gens cum qui cum ipfo dífpucac, fibimet in fermo"

nibus contradicere. T

H E.

Reél:~

admodum toque=

ris.

H

o

s. Qiomodo fuperíorem illum denomi=

nabimus o:' ciuilémne,anpopularem-:' T

H E.

Popu"

larem.

H

o

s. Alcerum uero Sophon, id eíl: fapien=

cem,an SophílHcum-:'

T H E,

Sapiencem quidem uo

care íllum non licet, quandoquidem ignorancem

ipfum poíuimus: Qioniam uero fapientem imita"

cur, cognomerum quoddam illius íimile forcierur.

Vnde diélus

Ac demum intellígo, hunc ipfum prorfus,& reue"

Sopbifr.l.

ra Sophíftam appellarí decere.

H

o s.

An non ucfu,,

pra, íca nüc nomen eíus collígabimus a fine icerum

ad príndpium omnía complexio:' T

H E.

Omníno.

H

o

s .Is demum Sophííl:am uere definíec,quí gene::

.

. rationem eius,& ilirpem effe ííl:am

affeuerabit.So

=

Óludm~<;>~hi

phííl:a inquam

dt,

qui in íermonib

us diípucancem

~

e

iuo.

cogit contradicere fib[jpfi,qui & ironicí pars eíl:,ab

ímitatoreopiníofo ueniens, phanraíl:icí ícem gene"'

ris,

ab

imaginaría faculcace profluens,non diuin.r,

fed humana- effeél:íonis determinara progenies , ex

<orumé¡¡ numero qui uerbis, quall quíbuída

pr.rc

füg[js,mirum in modum decípííítaudicores.

·r

H E,

lea

prorfus dícendum.

.M A R

S

I L I I

F I C I N 1 A P O L O::

G V

S

I N

L I

B

R.

V M

P L A T O N I

S,

De regno, ad Federicum Vrbíní ducem

femper inuiél:um.

TV.P

I

TE

R.

optimus maximus, cum optaret tale in terris

.lqu:rndoq; regnum profpícere, <¡uale in crelo fcmper apud

fe

confpicit,iamdiu per ipfam díuiní regis ideam, regiú'quen

dam diuinumé¡; animum demific in terras. Conuocatisé¡; cre–

licolis imperauit, utomnes futuro huicregi fuffragarentur,

quem fuperi quidem, & afide regia Fíderegum, &ab orbis

imperio Orbinatem Ducem iam nomínarent,homínes uero

mutatis literis Fcdericum Vrbinatem Ducem elfcm appella–

turi. Alfenfere omnia Ioui pra:ter Iunonem numina. Sola e–

nim Iuno craíSioris aérís ambitiofa regina ccdell:e terrís re–

gnum haél:enus inuidet. Verum Pallas Mercuríusé¡ue fauen–

tibus alijs, & tefie Veritate , coronam fceptrumé¡ue regium

iamprídem uiro eidem, cuí

&

Iupiter,libemifsíme contule–

runt. Cum uero acadenua pafsím Palladell\, Mercurmmé¡ue

colat atque feél:etur, ipía quoque regnum orbisé¡; totius mo–

narchiam,qualem diuinus Plato delcribit, Federico Vrbina•

ri

duci, tum ex Iouís fentemia, tum ex tefiímonío Ventatis

optime merito felícífüme ttibuit.

PLATONIS

CIVI

L I

S,

V E

L,

D E R E G N O.

.MAR.SILIT

FICINI

A R. G VME N

T.

..

C

V

M

deus atq; natura hominem agédo producant,eum

certe producunt, ut agat,agat inquam gratia diuinorum.

~madmodum

uero alius finis ell: cuius gracia natura effi–

cu polücem,.tlius cuiusgratia manú fiue pedem,aliusé¡; rur–

fum ad quem totÚ efficithominem:ficalius fin is ell:ad quem

bominem dirigit fingularem,alius quoq; ad quem familiam,

itemé¡; alius ad quem ciuitatem atq; regnum.

Ac

denique fi–

nis ille exill:imandus efi optimus, cuius aratia Deus tornru

ge.nus

~umanum

procreauit.Nemo uero

~xifumet,cum

pro–

pri¡ cu!ufquc crem.s

cer~us

fidims!nullL.1m elfe cotius: cumé¡;

humana: ume pambus mlit ordo,m unmerfo tamen uit:eae–

nere elfe confufionem: denique cum partes ob fin is

un~us

intentionem inter

Ce

habeaa t unionem, tornm ipíum eífe

difperfum. 0!1amobrem necelfe cfi cenum clfe humani

ae–

neris finem,eumé¡; in aél:ione quadam circa perfeél:iora cgn•

lifiere,per quam & fuperiora pro uiribus imitetur,&diligen•

ter inferiora gubernet: fcientia quidem naturalia pcr(crute–

tur, prudenua uero diíponat humana,

piet

ate autem diuína

colat atqueueneretur. Eiufmodi ergo

fin.is

uitam ex1gitge–

nUnam, & in aél:ione & in cóncemph

mone

fimiliter confü.

tutam , eo tamen pallo,

lit

afrio contemplationis taaquam

diuinioris gratia lit

iafiituta.C~terum

abfolma utriuíque ui–

tz perfefüo, tot tantisé¡ue & tam uarijs adminícnlis indiget,

lit

neque

a

paucis quibufdam, neque etiam

a

multis homini–

bus, fedab uniuerfo fimul hominum genere duntaxat poi:.

fit

expleri. Fierí uero non potell:,

ut

tam diucrfa: &entes per

media tam diuerfa ad uaum omníum communemque fioem

perducantur, nifi ab uno per unam quandam legcm cunél:os

in unum pariter conducente.

~madmodum

nequefabri

minill:rié¡ue genere fimulatqueingenio longe ínter

fe

dif–

crepantes, materias admodum uarias ad formam unam a:di–

ficij conferentes,ín unum unquam commode congregabunt

& confuuent opportane,nífi ab una quadam architefr1 unius

lege regantur .

~propter

non íniuría PlatQ.cum rcgem

qurereret mundi monarcham, principio architeél:um produ–

xit in medium, (cientiamé¡ue in tría tandem c!ifünxit gene–

ra.

~rum

primu

m in cogno(c

endo,íecundum in agendo,

tertium in faciendo

uerfatur.In

primo arithmetram geome–

tramé¡ue, in fecun

do architeél:

um , in tercio fabrum mini–

ll:rumé¡ue collocauit, probans architetl:i facultatem imer fpe

culationem folam folumé¡; minill:erium mediam elf<:poaen•

dam ,magis tamen ípeculationis quam mmifü:rij elle paní–

cipem, neque indicare folum geomctrarum more, uerum

etiam facicnubus imperare, opificioé¡; femper adelfe.

~lem ferme uult regem elfe debere, qui uidelicet & comem–

plantium more uera dijudicet,& iura non aliena quídem,ícd

fua mandet agenda. Proinde Plato exafüfsima utus diuifio–

ne,

qu~

definitioní (ciemireé¡; admodum neceffaria efi, Re–

gem Homerico more nominatgeneris humani pafiorem at–

que curatorem. O!.iem totius líumaní generis unius quafi

omlís unum

eíl'e

pafiorem debcre defignat, uoi Deum in–

quit quondam humani generis fuilfe pafiorcm, íub quo

&

regnum 1lluc! Saturaí aureum extitilfe.Gubcrn.uorem quo–

que regem humana: uita: quafi nauis iudicat appellandum.

Significat autem in un11m elfe imperíum pmnium conferen

dum,

ut

humana gubernatio diuina: c¡udm fimil1ma

Ge.

fi–

quidem & Deus unus mundi totius efi reaor. Q!!.9d quí–

dem his quoque breuíter rationibus confumatur. Princi–

pio litres mundi partes, Afiam, Africam, Europam, regibus

<Üll:ributas tribus fubegerís, facile admodum cominget ut

uel unus duobus , uel duo uni quandoque inferant bel -

lum ,aut faltem de finibus, amalia quapiam de re diíccptare

cogantur. Itaque uel inter eos ad unum trium erit litis iudi–

cíum deferendum, uel ad quartum quendam prreter eres iu–

dicem conllitumm.

~cunque

taadcm id ratione fiat, ne–

celfe crit iudicem, fimodo fententia: lit íllius acquíefcen–

dum,ímperium in eos ínter quos iudicatur, habere.alioquín

nullius momenti em iudicium, frufiraé¡; iudicabimr, quod

uíderi pofsit regibus,uel magis, uel faltem reque potentibu;

dilfoluendum. "Vnum igitur oportet elfe regem omninm

iudicem, omnibus proculdubio ueneraodum. Pra:terea uir–

tutum exemplar fubiefüs oportct elfe regem. Maxime uero

taüs erit,

{i

unus fuerit ame omnes , in quem oculos cunfri

conijciant. O!.ii

1i

orbem totum poífederit, necregnum ul–

terius affeél:abit, nec alijs inuidebit. °-!!!duo fc1licet cupidi–

tas &inuidia, folentrapinas&bellapotifsi.mum procreare.

Et cum íuacuiq; chariíS1ma fiot, maxime d1hgetomnes tan–

quañt

fu

os_, pariteré¡; omaes diliget !'atioaes, pa.ríteré¡; cura ·

liit.Optab1t pacem fummopere,cup1et tranqmlhtatcm,bono

rumé¡; omnium copiam,qualis utiq;

monarcbí~

umbra qua:–

dam apparuit imperante oaauiano. Snbditi uero

&

iull:if–

lime uiuent, c1\m iaiufüs nullus uíquam pateat

fuga:

aditus

fub monarcha:

&

quamuis in mínima peccandi licentia, ta–

men in fumma hbertate uíuent , non ryranais, paucísue po–

tentibus, uel mfaníenus populi-Cubieél:i furoribus, fedd

fa–

piéte & iufio pioé¡; rege fic ad cómune bonum perdudi,tan–

quam nautre aprudentia iufü gubernatoris ad portum.

~

quidem in re

&

qui reguntur Obtemperando regi libijpfi có–

(ulent, & rex ipfe nó cam fibimet qu:lm cunfüs qui fua: cura:

a

Deo commiíSi funt, uiuet. Refra enim guberaatio quem–

adrnodum in líbris De rcpublica difputatur, gubcrnatorem

m

J

quidem