1000000236

Traél.

IT. Art. IV.

ceptui immutabilitatis , quam secum necessario

~nfert

Di vinitas. Imo qu ia si grati:B aétuales, quibus Deus ani–

mam juvat ad operandum supernaturaliter, essent in Deo

totidem realitates ,

ab ipso,

abs se invicem dis–

tinét:B, ferendum occurreret idem judicium de gratiis

c:Bteris aétualibus , quibus ab eodem Deo juvatur pa–

riter anima ad operandum in ordine naturali: vide

quan~

to numerosior hlnc fieret realitatum Deo inexistentium

multiplicitas , qu:B pr:Bterea excresceret in multitudi–

nem multo innumerabiliorem , si non aliter opinandum

esset de aétionibus universis , per quas movet Deus,

juvat causas omnes secundas ad omnes ipsarum ac–

tus. Unde consequeretur Deum esse ens compositissimum,

quod nemo dixerit. Hoc quidem de gratia speétata ex

parte Dei conferentis.

Ex parte autem anim:B recipientis reque clare pa–

~et

non esse

isi motionem passivam internam , intel–

leélualem , supernaturalite acceptam. Qnia gratia ac–

tualis ex pcy-t

anim:B

recipien~is

speélata, nihil aliud

est , quam id in quo consistir ex parte Dei illa ea–

dem gratia aétualis , receptum seu prout receptum in

anima (

1) :

Sed ex prrediétis , illa gratia aétualis con-

sis-

( 1)

Certe non aliter discurrendum est de passione , quam de aélio–

ne in ordine ad admittendam in utraque

vel ab utraque exclu–

dendam realitatem propriam , ac siogularem , qu:E vel sit , vel non

sit entitas hinc agentis, bine patientis: ratio enim qure probat agens

agere , aut non agere per se ipsum , independenter ab entitate dis–

tinéla , qure sit aélio, probat patiens pati, aut non pati per se ip–

sum , independenter ab entitate distinél:a , qure sit passio : ve! ma–

xime , quía aél:io,

passio non sunt in re nisi unus motus ,

ex–

presse docet D. Thomas (*)ex Aristotele (**) . Quare si bene atten–

ditur ad superiora argumenta , quibus probatum est aélionem Dei

gratiam conferentis non csse' in Deo physicam ullam accidentalem

(*)

z.p.q.z8.

ar1.3.

(**)

3·

Ph;¡sicorum,

rea-