485 / 652
QU.JEST. XVI. ART.
J.
477
Propositio.
J.
Ratio dimetiendi tempora
,
Astronomice con–
.siderata
,
certiuima est.
II.
Non ita vero quie f uit institu–
ta ex hominum arbitrio.
777.
P
riorem partem demonstrant rationes objectre: nam ra–
tio temporum Astronomice accepta , est mensura tempo rum ad
motus astrorum comparara; sic vero objectum est Chrooologire,
quatenu
st scientia
(1 ).
778.
Poste1iorem partem ostendunt diversre ínter diversas
Gentes supputandorum temporum rationes.
779.
Qua in re, ut ordifle procedamus dividenda sunt tem–
pora in Horas , Dies, Hebdomadas , Menses, Annos , Lustra,
&
Secula. Agendum est insuper de Cycfü, de Periodis, deque
lEris ,
sive Epochis.
De Horis,
S .
Die.
780. Hora
(2)
est
pars dieí; componítur ením d·ies ex.
!24.
horis. Hora duplex est ,
~ualis,
&
in.l!qualis.
lEqua–
lis
(3)
est , patium temporis, quo
I
Y·
partes 1Equat0ris mo–
tu
primi mobilis supra Horizontem c:equaJ.iter attelluntur.
In–
Jiqualis
(4)
est spatium temporis, qnQ.p1ures, paucioresve, quam
i
5.
panes· lEquatoris supra Horizontem exoriuntur; ve!. Me-
1idia num
transeunt. In sph;úa recta
icut noctium,
&
die–
:rnm, ita
&
horarum perpetua est,
&
constans c:equalitas.
In
sphrera obliqua hora! sunt inrequales , prreterq.uam in
requi-
(1)
Si P etaviurn audimus Prolog. in lib. de Doctr. temp. c.
4.
-nemo Antiquorum scientiam temporum ita animo comprehcnsam ha–
buit , ut ad ejus perfoctionem nulla pars fuerit reliqua.
obis autem
ea insedit opinio, numqnam es
e
sperandum, ut scientia: humana:
sint undequaque perfe tai , quin semper aliqua fierr possit acce sio.
(2)
Hora:
appellationem Macrobius
l.
J.
aturnal.
c.
2
r.
deriYat
ab
Hora,
quo nomine Sol ab
lEg
'ptiis vocabatur. A lii derivant
a
Toce
H~braica
Hor,
qua: lucero significat.
lii ab
ºP'~°"
terminare,
drjiuire
,
quod . horre de.finiant tempus.
( 3)
I'
cPµ~'P" ~
a
Gra:cis dicitur.
a
Latinis
.Ctjt1inoctialú'
quod
eamdem in quovis
loco magnitud inem retint>at.
(-r)
Tr:mporaria,
&
x.cup
x.~
di
itur, quasi
tempore
mutabil.is.