378 / 840
;64
C
O
N
T
'R.
O
V E R S I A
II.
virtutum
pr~rogativa
filir-prd!íl:aretur; fed Dei verbum, quia
cara
fa~bnl
,, eft aífompfit hominem in
fe
fine perfona hominis, ut totus eífet Chrifius
::
prdprius Dei Filius, non dono gratire
nafc~ndo
.ut ceteri, fed falva proprie–
,, cate ntriufque natura:. ,, Quid ad exclufionem
adoptioni~
in Chriíl:o habcri po–
teft aut uberius, aut clarius? qua.mdofüinam ad verbum ,ferme hauGt ex M.
Gregorii
lib. r. Moral. cap. 7. in fine ·' ubi aic: omnes qui in Fide Deo nafcun–
tur, fuperat, quia non ut cereros adoptio, fed natura i'llum Diyinitatisexaltat,
Verba ha:c Gregorii ipfe Paulinus pro fe citat lib.
3.
contra Felicem c.
"'7·
XXIII. Sed quam inopportune
.&
ferine dixerim
pr~poftere
Patres Franco–
fordienfes, relatione ha:reti.corum decepti, infim11laverint Pra:fulum Hifpano.
rmn
Eugenii lldephonfi Juliani
fidem, evincitur ex Con'Cilio Toletano
1
r. &ra
7l3.
1.
e.
:i.
Domini 675. celebrato faculo
fcilic~t
ipfo, quo,flotuerunt
pr~diél:i Epifcopi, quormn primus circa an.
646.
alter circa an.
6n.
tertius circa.
annum
680.
Ecclefiam
fcrip~is
fuis
&'
exemplis fanél:iffimis illufirarunt: íic enim
in confeffione Fidei Parres Toletani dicebant: ,, Hic etiam Filius · Dei natura
,, efi: filius, non adoptione.
Et
~r;fra:
in quo Dei Filio duas credicrius
e{fe
na-'
,., turas, unam Divinitatis, alteram humanitatis, quas ira in fe unaChriíliper–
,, fona univit, ut nec Diviniras ab humanitate, nec humanitas a Divinitate
,, poffit aliquando fejungi. Unde perfeél:us Deus, perfeaus
&
horno in unitate
,, perfonre unius, efi:_Chriíl:us. Nec tamen quia duas diximus in Chriílo ef–
,; fe naturas, duas caufsabimus in eo effe
perfo~1as
,
ne Trinitati ( quod abfit)
,; accedere videatur quaternitas ; Deus enim Verbum non accepit fubílantiam
,, camis. ,, Ha:c erat_Fides Hifpana: Eccleíia: faculo
Eugenii, Hildepbonfi, &Ju–
liaai,
quornm dofüinam ab impoíl:oribus córruptam, ad trutinam non revo–
cantes Parres Francofordienfes, nil mirum
fi
regulas cenfura: exorbitafse vifi
foerint in dubio
fatl:i,
non juris. Qui error etiam in .Conciliis recumenicis ,
&
Decretis Romanorum Pontificum intervenire poteft ,
&
nonnumquam ac–
cidit, ut omnes Theologi cum Cardinal. Bellarmino
&
Baronio fatentur , ait
Cardinalis de Aguirre in ep. de ratione operis prrefixa tom. 3.
~re
coUeél:ionis
Conciliorum Hifpanire n;
u,
Joquens de
ho~met
propofito cafu •
O P U S C U
L
U M
VIII.
D.
JOANNJ.s
M_ABILLONII
MONACHJ BENEDICTINI
CON~REGATIONIS
~.
M,4 URI
De modo, quo
Cbriflut
eYirgine
natus
e/l:
ubi
de
animarum difiinélione in
hominihus
~
I
·~A~~P.N~Lia
iílius faculi controveríia fuir de' nativitate Chriíl:i Domini,
Controvcrli:t
'
a.'
hujus origo ex .
Al!l••
!<1All'4--l-
quo modo fcilicet ex utero beata: Marire Virginis prodierit' via
Germanía.
communi, an fingulari. Hrec controverfia, ut.i
&
foperiores dure,
originem ccepit ex
.G~rmania,
in ©alliam .deinde .per
Ratramnum
Corl;>ejenfem Monachum inveéta: cui
Ratramno
adverfos
fuit
Pa-
fchafius
R.adbertus
ejufdem loci Ca:nobita . Contentionis principium
Ratramnur
.in libello de nativitate .Chrifti ., quem ignoto cuidam Monacho ,
&
quidem
( ut credere pronum eít ) Germano, nuncupa.vit , .obfecrans, ut fibi hoc de
d
argumento refpondere non gravar.etur, fic breviter exp.onit.
Famaefi,
&
quo ..
i,AtrA1111111s
e ·
·
.
.
.
r.
ca
fcribit .
.rumdam
non cuntemnenda cegnot11mus relat1one,
quod
per Germamie partesJerpens an..
tiqims