NOVAE HISPAN.
LUjER
XVII.
179
tamen
Patlahoac,
seu
latif-Oliae
distingunt .cognomine, sed
folia producit magna , cordis
figura ,
acuminata, serrataque,
et valde prominentium laterum , acris saporis, calidaque, et
sicca quarto ordine temperie , et radicibus surculosis.
,.
CAPUT LXXI.
De
TJANQUIZPEPETLA.
Praeter Polygoni nost.ratis species duas, et lndicam aliam,
quam
in su perioribus descripsimus sub nomine
Chalcuit–
latl
,
reperitur
insuper alía , quam Mexicani ,
quoniam
ubique paene solum repens exornet ,
Tianquizpepetla
,
seu
emporiorum
~
vocant
tapetum
,
foliis
latioribus , virentiori–
bus , atque obrotundis. Hujus succus frigidus est -,
atque
adstringens , cynanchicis , opitulatur, ulcera orís, et puden–
dorum curat , haemorrhoidibus medetur , gingivas inflam-
_
matas ,placat , dysentericis epotus , et
applicatus mede–
tur , ac cuivis
sanguinis defluxioni
succurrit ,
praeci–
pue si a nimio oriatur calore. Jus decocti ejus bibitus me–
detur ardori urinae. Ubique nascitur , neque ullam recusat
caeli temperiem , aut locum. Sunt, qui vocent
Tececequi
a
natalibus , et frigida ejus 'natura.
TOM.
n r.
zz