90 / 860
71
Epijl. V.
R.P.N.
EvER.MERCUR.
un~
reverentia,
fine
quibus abfoluta
refignado
&
indifferemia, ad virtutem, religiofámque
perfeéHonem baberi non
poteft.
N
eque
vero
homines
tot
rerum capaces ,
tótque
~
dotibus ornatos, qunles
Societas habet,
id
ge~us
ártibus
ad religiofam difciplinam,
foJidámque virtútem cogas-
j
cum
iUo in ge–
nere vix unus altéri cedat : veritas autem
finceráque
virtus
bene arélam
&
diuturnam
unitatem' ínter Superiorem ac fubditos ge-.
nerare ac fov.ere
poteft.
S1t
ojficii
6.
Alterum ,-quod ad P,arandamfufii.
fui.!
f5
neodánrque
auétoritatcm
in fubditos ma...
\
~igu
no-
gnam vim
habet ,ineo·pofitum
eíl,
uc'iis
/.~:;~:
impeodjo
~rfuadeatur
Superinrem etfe
fui
officii gnarum, neque almnde regi aut pen–
dere,
quam
a
Superioris fui num. Ut vero
id
perfuafum
habeant.,.
omnino·eft
oeus,fui
ut muneris partes opere
ípfo
impleat..
Ea·
propter ipfum
fcire oportet.,qualem
omnem
Societatis familiam,
nec ncin.
qualem
unum-
·
quemque interiUs e{fe deceat
!
quandoqui-
~
· dem Societas exteriore
difcipUna
contenta
non
eft,
fed
dif
pofitionem maxime
&
cul..;
turam
animi
intcrioremintendit.
Quoniam
autem exterior
~ifdplina
certis
regulis
com–
pr~henditur
,, Superíoris cíl "'omnes noffe
curn
éommunes'
tuUl
pecliliata
officiorum
atquemioifteriorum.
Qy_io
etiam
pari
di-
-.,
ligcn-