389 / 430
ll
E I P.
L
A
c
0 N V M.
·3S
I
ut mandaca fenatu ,
fi
qua ha beret, ha·c
de rc-cderec. Ad quod cum ipfc taceret>
(nee enim fcriptum hujufmodi rnanda–
tum fecurn tulerat,) didum
c:i,
ficri non
polle,
quod peteret. Lege enim vecimm
elfe, rnulcicudinem convocare, nili pe·
tens rnandata fenams fcripca, de rebus de
quibus
pmaret in concilio ageAdum
elfe,
cx-hiberec.
Tum
vero
a<leo
in
iram
e:xar–
fa
Metellus , cum
videret ,
nihil
eomm,
qua: pofcebac, fibi concedi • uc ne re–
fponfum quidem
ullum
rnagifiraLUum
voluerit accipere , fed abfque omni
re–
fponfo difcelfedr. Acha:i animos hos
&
Ca:cilio huic Mecello &
n_!:!pero
M. Ful–
vio fuffeltos eJTe ab Arifi<rno,
&
Dio–
phane,
&
horum
fociis,
odio Philopce–
n1enis !limulatis,
at
birrabancur
~
iifque
rocam
bane culpam
impucab~rnc.
Ro–
maro
igicur Ca:cilius reve1fus curn colle–
gis
aP-imo exukcraco, cum in fenan1 ex–
pofuillet alta
a
fe in Macedonia,& fum–
macim Cjua=dam de
rebus Acha:o1um
memoratfet , imroduci in fenarnm cura–
vit diverfarum
pauium ex
Gr<£cia
lega–
tos
, codi:m advellos. Ex qmbus crane,
Lacedzmonii Aceus &
Alcibiades
e nu–
mero
veterum
exulum
-a
tyrannis olim
pacria
ejeltorum, quos cum mulds aliis
Philopr men
es
&
Acha:i nuper pauice
rcbu.fque
domdhcis
refiitucrant.
~i
in
~uria