4
30
Promptuarii Sacri Pars Tertia.
velit, nimirum in omoibus illis, in quibus virtus fanlli
zrumnas,
&
affiiltiones fullineodas ícfeacdngit.
u
Rochi emicuir:
Jn multapatitntia, in trib11/at1onlbus
,
quod revera magna: cujufdam perfc:llionis
&
fanfütatis
inneceffitatlbus, in angufttt1, inplagis, in 'ªT•t11bus
,
fpecimcn fuir.
invlgifiis, injejunils mul1i1.
3
Et peregrinus.
Ut pcregrinantesadambulandum
6 Accipere jibi regnum. Servire Deo regnare eft
•
S.
cxpeditiores clfe valeant, nunquammulta íupellcl\ile
Rochus Deo ferviendo, pedibufque íuis fcepcra
&
do- mulcifque pecuniisonerare
fe
folent; id enim faciendo nii
minia fubnernendo & calcando, mundigloriam & vene-
mfi laborem & fatigationem fibi parerent.
Jfmormru
1
,
racionero non foll!m in ccelo, fed & in cerra fibi acquili-
pondusmeum,
inquit S. Augufünus. Enimveroponde-
vic. De Moyfe Propheta Domini fcribirur, quod
ne-
rofior, qua: cor & animam noílramaggravat, íarcina
gn'IJitfe e/fe filium
fi//d:
PhnraoniJ, magls e/igens.a/fllgi
en.amor & affellus inordinatus, quo res terreas profe·
cum popufo Dei.
Unde Chryfonomus hanc deducir con-
qu1mur; 1deoquc S.Petrus primos
fidel~s
obfecrando ro–
fequentiam:
Majus ergo bonumejl af{fié/lo, in r¡uam fe
gabar
di~ens: Ob~ecro'IJos
tanquam advtnas (:/ ptrtgri·
i.Pc1r...
conjicit ex regia.
N eque irrita fu!t
h~c.
ª.
Moy~e_fallaele-
nos abjlmere vos a carnalibus defideriis
,
qu.e mi/ltant
ftio, quia mox ut fe Moyfes Dei ferv1t1oadd1x1t, Deus
"~verfus
anlmam_.
-~~>rroS.
R?chus
~n.~us
inud depo–
quoque eidem declaravit diccns :
Conflitui
te
Deum Pha·
fu1t ,quando fe d1v1t11s, honortbus, dehr
11
s, libertatc
rnoniJ.
Undé colligirur quod lervi Dei ipfisquoque Re· v.olupratibus;
cun!\ifquealiisqu~
mundus liberali
man~
gibus timorem & venerationem incutiant. Enimvero
e1 conferebat, ulcrocitroque ceffit. Optime Theodore–
nunquam libi S.Rochus raoram fibi penes mundum com-
tus notat, quod porta Tabernaculi per myllicam quan·
pararfctgloriam,
(j
f'ua fibi rccinuillct Dominia
~
Prin· dam architelluram Orienrem fpccl:averit, ad inlinuan–
cipatus, imo
li
univerfa polfediffer rotius mund1 rcgna,
du.m 1 quód quifquis fe divino fervitio dedicare flatuit, is
quanram aífecutus efi per illorum fugam, fuique iplius
pnmo ut human:i:
profpcrir~ris
Oriemi tergum venat ,
contemptum. Etenim paucos Sanl'fos elTe connat, in
necelTum
fit.
Ehfzus ab Eha ad fui fequelam invitatus
quorum honorem ror lint erellz Capella: , Alta ria ,
ulr imum vale parcntibus dillurus ad eofdcm abeundi
li~
Confraternitatcs , Hofpitalia, Oratoria
&
Eccleliz in
centiam
a~cepit,
ad agrum vero rcverfus par quoddam
o.innibus orbis civitaribus& territoriis, quoc
ereél~
fue-
boum, qu1bufcum terram excoluerat
~
maélavit eof•
runt in S. Rochi honorem
&
venerationem.
demque ¡uxta ligna confralli aratri excoxit.
Ver~m
di·
Idem Sanél:us Rochus confideratur prout
depingiturin habitu Pi::regrini; &ex hu.
jus conditionibus varia: eliciuntur ejusvir–
tutes
&
merita.
DISCURSUS SECUNDUS.
S'int lllmbl w/frlpr.ecinlli.
Luc.cap.i:. verf.35·
J
p
Lane myílicus en habitus ille, in quo S. Ro·
chus depingitur; quia tametli omnes, quo.tq_uot
in hac mortali vita vivimus, viatores
&
peregr1m fi–
mlls , hic ramen luccinllus peregrinanrium
~abitus
ipli propriiffime adaptatur: non folum ideoquód tota
ejus vita continua qua:dam fuir pcregrinatio, ven)m
eriam quia przcunllis aliis Sanélis peregrinanrium con·
rlitiones in virtutibt1s & heroicis aé\ionibus fuis cxpref·
fir.
Undc! Jongc melius Davide Deodicercpotnit:
Ad·
rr.1
111 •
1
1 .1
1 •
vena ego fr1mapud re érperegrinus.
2
Quando quis iter aliquod adoriri,
&
per varias re·
giones peregrinari decrevit, tune id, ad quod fe primo
omnium refol veredebet, in hoc conlifüt, ur fcilicet pa–
tria: , parenribus, amicis,
&
quas domi [uz haber, vita:
commoditatibus valedicat
&
terga vertat. ldem quoque
fanllus hic Confelfor no!ler adimplevit; fiquidem duo–
decimum annum age:1s amplis
fe
divitiis paternis , qua·
rum unicus íuperfies hzres remanferar, privavir, pan·
peribus eaídem dillribucndo; omnefque commodirarcs,
delicias, fuorumquc Principaruum imperiumdefcrcns,
pauperem quandam
&
conrempribilem vitam clcgit. S
Bruno optime inviratorium illud, quo Deusanimam
t::•n<
4 .1.
fanélam excitar, nimirum :
Veni fponfamea, wnidt
L1bano, venicoronaberl1;
ponderans, quzrit:
~onam
modo illi , priufquam pug nam adorfa fuerit
1
coronam
.. Tim· •·
~ -
~!~:!/:,~~,; ~º~~P,;,,,~~
1
1~~~1d,~;:!~:~ ?xQou~~~~;" h~~;~
:uümz
hal_\:em~s r~cenli1z
fuere cerramina, ob
qu~ pr~m11
&
retr1bunonis caufa ad diadema vocetur? Ergone
ta~ta ~es
eíl.mome.m Libanum ad unam fponli voccm
&
1nv1t.a~onum
relinquere? 1movero, inquir Sanllus:
Jpjum 1g1rur venlre cerrare t/I;
audite rationem quam
addit
:
Neque enim ti facilt fuit patriam parentefque
rellnqu_ert, f!rijl1no1
mo~es,
nntiquam confue111di11em
.
Er qu1dem m qu1bus vira: commoditatibusacquc deli–
ciis
adolefce~tem
hunc divitiarum dominiorumque pa–
tcrn?r~m
un:cum ha:rcdem
~ ~enitorum
foorum opera
a
pnm1s annrs enutntum fu1íle exiílimatis
~
&
tamen
hic in jucundiffimo annorum fuorum flore internam Dei
vocero íequens, fumpto in manu peregrinanrium bacu–
lo,a Libano, id ell, humanarum felicitatum centro recc–
d ir, atque per invia
&
devia, prreruptaque rupium
&
viarum
1
perquc
vías
arduas
&
difficilesperrumpens ,ad
cat fortaífe aliquis: nunquid igituralia ligna
pr~nocrant,
quam confciffi & confraél:i aratri? ac deinde aut ad uni·
cum prandium rantllm unicum par boum, ve! alia mo–
dica paria maélantur? Abulenlis refpondet:
Hocftcit,
non quia non habertt n/ialtgna, fe
ti
quia tranjibat ad
D~
minum, omnino volebat renuntinrt f teatlo, ita ut nihil
rtlinq11trtt inillo quodpertintret adipfum.
Equidemfan·
élus Confelfor noíler
i\
lenocinantc ciquc adblandiente
mundo plusaut amplil!sillo, quodcicopiose donave–
rat, recipere nequaquam poterar, urpote qui imperia,
hoRores, faniratem , juventutem , vita: libertarem ,
delitias & voluptares in fuo politas arbitrio habebat; at
vero hzc omnia non nili ammam noílram aggravamia
pondera elfe cognofcens, przdiltis omnibus !efe perli–
benter privavit, ad hoc utin przfenti exilio ad cmle–
flem patriam tanto agilius
&
expedirius procedcre pof-
fet
:
Pr~jecifli
mundum, ut acquireres ca:lum,
inquit S.
Llb.
7
,cpilt.
Petrus Damianus.
''·
1-
Peregrimu
.
Peregrinarurus viam ingreditur re–
giam, triram
&
direll:am, ne in periculo fic in pra:ru–
pta & przcipit1a viarum incidendi. Enimvcro via, quam
peregrinus noíler ingrelfus fuit, en ille qui de feiplo ait:
Ego fum via.
Undé S. Leo Papa
ait: Merito Dominus
ijle faélust/I 'lJla, quia nifiper Chriflum non lgltur ad
e
hrijlum.
Porro fanélus Confelfor noíler ex induílria
fibi viram& paffioncm Redemptorisnoílri imitandam
propofuir, prouti ex hiíloria vita: ejus facile colligerc
Jicec ; ideoque, prouti deinceps videbimus , increata
i!la Sapiencia diípofuit, ut e materno urero colorata qua–
dam cruce prodiret lignatus, utpote qui Rcdcmproris
fui crucem erre portarurus.
5 Ptregin11s .
Pcregrini, qui abaliis agnofci aut hono•
rari nolunt, modico quodam, paupere
&
peregrino fe
habi1u induunt, feque ad humile quodvis miniílerium
den:ittunr, & peditesincedunt . S. R ochus non folum
vefiitusen habicu peregrini alicujus extrinfecus 'verum
infuper,
&
longe magis hoc habitu indutus etl ime•
ril!s in anima fua, humillime de femetipCo interiusfen–
tiendo, feque iplum demittendo
&
contcmnendo; ait
q~idem
Chryfoílomus:
.H_offes vi/is ér
contem~endus
ef{e
Hom.
6 •
de
'lJtderur;
~oc
tamcn de 11l1s 1ntell1gendum ven1t, qui ob
Ann•.
fines
&
relpdl:us humanos per mundum difcurrunt, non
vero de iis hofpitibus, qui ex amore Dei
&
per fpiritus
& virrutis infiinllum pert'grinantur
:
No hofpltes eo1
appellarefolemu
1
,
q111rd18a f!'a patria In a/ienam regio-
nem perven1unt;
funt verba e¡ufdem Chryfofiomi, qui
pauló poíl de fanélis Patriarchis traltans, de quibus S.
Paulus loquitur, ira ait:
J/11 vero non ita erant hofpitn
,
ftd quiidorbem univerfum dtfpicerent,
(:r
parvifacientes
terrmnadca:le/femillam civitattm refpiciebant;
talis ve·
ro Sanllus noíler erat, qui per mundum pcrcgrini in-
flar vagati:s efi ; qwa cundem contemnebat , utpote
quem pedibus Cuis fubjellum habebat, quemquedurn ad-
huc variorum terriroriorum Dominus efscr, coto cordc
conrempferat ·
Hoc
quoque vili habitu fefe induit ne
íibi agnitoobfequia ab aliisdeferrentur,
maximéq~an-
do ad