·
Lt'bn· IV. De Statibeu.
tem fecit fu3m,id eíl,damnum par–
tis 1.r(:E in
(e
tranílulit , cui teneiur
refümere,13on.d.ra.q.
2.
p.
..¡..
ex S.
.Th.&c.vidfupr.id.10.art. 1.
R1p.2.':J1
a!ioqui dignus fuo mu•
nere ( tamccfi id pctens impecrave–
rit, alijs dignioribus negleais) per
oblivionem,
ex
humana fragditate
.erravrnt,non obligatur in coníc1é–
tia ad retlitm:o,em
ex
proprijs, cú
iniuriam form alem non intulcrit,
neque alíquid commodi ex tali
ttn–
tentia
acc~perit,
ve! potitls ( fecun–
dum alias) cum culpnrn Theolugi–
carn non cornmi(ent: debet tamen
revocare fcntcntiam,
(j
poteíl: fine
gravi incommodo,Laym./ib.3.
t.6.
t:ítp.2
n11m.
1 1.
Q.f!.em
3. An
fcntcntia Iudim
iniulb obliget in foro confcientia!?
Rejp.
Sentcntia iniuíl:a ex natura
rei, aut ex omi(sione ordinis inris
fimpl1citer necelfarij ,
five
fcratllí
per fa lsó allegara,
&
probata, five
ex Iudicis iniquicare, nullum habet
robur in
foroconfcienti~, manetque
parti lxf.r, tamcdi non appd lct,1us
foum, liccbicque ÍI ab(que fcon ddlo
pofsi t recuperare bona, S. Thom.
Sayr. l3on.d.10
'l·
2.p.4. T1:ul.
lzb.
8.
r11p. 1.d.7.
Ratio cfl, quia futtentia
-eatenl1s obligH in confcicntia,qua–
teuus habet rationem iudici¡, hoc
eíl,vt efl determinatio iuris,
&
de-
6nitio iufli.
Dixi
in foro co11fcien1i.e,
quia in
foro externo, vbi non dm vuitas
faéti , qtdm probatio iuridica fpc–
éhrnr, fcntcntia prolata fr_rvanda
efi,.ad
evitan.dafcandala,&
m.com-moda,ncque clapfo termino ( intra
qucm appcllare licebat)aétio eicoñ–
ccditur, Iege lic ílatuente, tum in
pa!nam
pigriti~,tum
ob bonum pu–
blicum,vt litium
Ge
fin is,
T~ull.
lib.
8.
cap.
..¡..
d.7.
ex Sayr.
&c.Vm/ere~
fo/ves.
1
Is,cuius bona pe'r fententiam
manifeflc iniullam adiudicata fitnt
alteri , potefi ( niG alter iufü: prref–
cripfcric ) per occu!tam compenfa–
cioncm ea rccipere : qui:i recupcrat
ius foum.
Ibid.
z.
Qui fciens p1:r iniufhm fen-
1
tentiam mala fidc,accepit bona, te-.
netur ea fempcr reflituere, nec vnw
quam pr:EÍcribcrc potefi,
~ia
font
aliena,
&
polfelfor mal;¡¡ ndci nun-:
quampra&ribet, imo tenetur
eic–
penfas reft!merc,& compéfare dam•
na, etiamÍI pars !reía non appcllave–
rit,cum non renuntiet ideo iuri
fuo.
3 Qui bona 6dc rem po!l:ubvic
a
ludicc,& bona fide accepit intd–
ligitque an_te tempus pr_:Efcriptionis
linitum fuilfc featentiam iniuflam,
tenetur cam, non támcn cKpenfas,
reflitucrc. Si vero polftdir rem bo–
na fide, tcmporc
ad
pr:E(cribcndum
necelf.uio, non tenetur re!lituere;
quia legitime pra?Ícripfü, Sal. Sayr.
Trull./oc.w.
R:;Am
.¡..Quid liceat Iudic:i cir·
d
munera1
RefP.
1.
Edi
i:
partibus munera
Iibcralia accipicns, aliquando pec–
ret,
ve!
ob (candllum , ve!ob peri•
cplum
p~rverrendi
iu!litiam ; ac-"
Gcptorurn tamcn dominium
com·.
parar,(peéhto iure naturre. .
Refp.