1000000213

O P U S C . U 1 U M

1r~

"°'"'

non po/ftmt.

Hanc vero objeétionem

Auguflinu~ ~upli~i

modo folvit • ·

Primo enim excipit ,

Domit~um

in Evangeho

homm~s

anima

.l~qui,

in lo–

co autem Vetcris Tefiamenn fermooem effe, non de anima homm1s, fed de

anima pecoris:

R_uod

anima

hMma•,

inquir,

nihil tale

ihi

diélum efl., quid

nos pertinet

anima

pecoris

ltedi ab mterfeélore

potefl?

Secundo refpondet, pra:.

ceptum illud

effe

in figno pofitum, hoc efi, fanguinem appellari animam ,

non quod

fit

anima proprie, fed quia anima: fignum efl: ,

Poffum

inquit ,

etiam interpretari pr1tcept1lm illui in figno effe pofitum.

Ut autem probet fangui–

nem appellari animam in figno, quil. lignum efi animz, duo profert , pri–

mum quod

Dominus non dubita·vit dicere, Hoc efi Corpus meum

tum /ignum dartl

Corporis fui.

Secnndum, quod fanguis dicirnr effe anima in Veteri Tefl:amen.

to ,

juxta modum Joquendi hujufre Tefl:amenti, in quo omnia funt plena

fi.

guris

fignis •

Quia

fanguis

eft anima,

pofitum

effe dicimus

ficut alia multa

pene omnia ScriptMrarum illarnm Sacramenta fignis

figuriI plena funt

futur~

pr11-

d1cationis,

qu~

jam per J)ominum m/lrum Jefum Chrifium declarata

t/l

Sic

t/l

er,;m

fanJ!.uis anima

quomodo petra eral- Chri/lus

;

Id efi , ftcut petra ftgnum

crac ChriiH ,

ideo diétum efi ah Apoíl:olo

;

Perr.i erat Chrifius : ita San–

guis efi fignum

anim~

ideo .a Moyfe vocatus eft anima ; juxta follem–

nem Joqucndi morem

quo rerum lignificatarum nomina fignis tribuuacur •

Quod cum fignis conjunétis rei

fignificat~,

aut fep:iratis zque conveniat , fi–

gnis rerum przfentium uti

abfemiurn, ex utroque tignorum genere eJCem.

pla profcrt. Primi namque generis eft fanguis refpeétu anim:r : fecundi gene–

ris erat Petra ref¡Jcétu Chrifü. Cum itaque

sanaus

Augufiinu1

Euchariíl:iam qua

íignum cíl ( quod jpfi fecundum externam fpeci\!m convenit) comparet cum

fanguinc qua lignum

.efl

animz, Eucharifiia lignum efi Corpori Chrifii prz.

fentis,

fecundum fubílantiam fibi conJunét: , !icut Canguis lignum efl :tni–

mz przfcntis,

ipli fecundum íubfiantiam

conjunét~.

Frnfira igitur clarnat

.tflbtrtinur

Augufiinum in eo, quem expendimus, loco clariffime innuere, hu–

jufce

propofi~ionis

HJc

t/l

Corpus m<um,

fenfum ejufmodi effe;

Hoc

t/l

/ignum

Corporis mei.

Nam Chrifti v rba hic non

. pofuit

S •

.tfugufl,inu1,

nec circum–

fiantias cxpendit quz illorum fignific tioncro ad fcnfum

lirteralt-m

ad vc–

ritatem J)ominici Corporis

Sanguinis r

ra in Euchariíl:ia przfentium coer–

cent; fed obit r dumtaxat exemplum ab Euchariília petiit, quo probaret,

fi–

gna

t·

rum figniñcararum nominibu

interdum appcllari. Ad illiusaucem exem–

pli v ritarem

convenienti m faris cfi, quod r s a Chriílo data Apoftolis,

cum dixit,

Hoc

efl Corpu1 meum,

figura .df t Dominici Corporis fecundum ex–

ternam fp cicm, quamvis adzquatc ( ut ira loquar ) fpeltata, non ranrum

li-

0ura eífet, fed

pfum Chri

íli

Corpus •

Opponit

A lbtrtinu1,

Augullinum hac loquendi forma,

Non dubitavit Dominru

1lictrt:

Hoc efl Co

pu1

m um,

· •

in i are Dominum, fenfu , líe t vero, non

tamen pro¡ rio,

íi

d figurJt

, Corpus fuum id quod dabat appellaffe : Nam

ca obíi rvario locum numquam hab t in propriis locutioníbus. Nemo eíl qui

rir: Non dubita\'Ít Dominus di

re, hoc dl aurum

' 'ere aurum darer,

hoc

aqua

re aqu

for t, &c. E

tantum adhibetur quando quis

li-

uid, lic

non propri

fit

id quo

ipfum dicit effc, fic nihil0:ninus app 11 -

r non r fugit.

Rt:fpondc

, HJn

lo uendi formam reéte ufurpari non folum in Jorurioní–

ñgnr~ti

{

tiam in proprii ,

obJ

quo loquimur,

.n~n

lit

1pfo

affirmamu

[¡

un um e · rn m

•

ic r

poffet,

lir

b".1

cernir tus e

non dubit

,.¡t

re,

Ego fu

Rapb.ul

Angtlus;

q~i

R.ipbJ

m n

un u

m ·ir

f..

ndus

·1d

Chril us n

duoi

2CJD

km d cere:

tras