1167 / 1328
O
P U S C U L U M
l X.
111
J
primam
dumtaxat integritatem pertinere, quod Deus impoílibilia non jubet ,
adeoque nec Augufiini fententiam eam eífe . Eíl:o enim non eo loco, quem
fi–
bi objecerat ipfe , loquatur Augufünus ,
fed
Pelagius; tamen plurimis aliis lo–
e
is S. Doétor idem definitive affirmat; arque in primis illo famo fo , quem
etiam S. Synodus Tridentina fuum · fecit, quemque ipfe Baius paullo poíl:
ci~
tat:
Deus impo/fibilia non jubet
:
fed jubendo
m~net
,
&
f.:cere quod poffit,
&
pete–
re qúod non pof]is
.
z.
Quibus in verbis refutatam habemus ifram plane vitandam,
&
a Patri–
bus anathematizatam, nec ul1o pr:rtexrn excufandam vocem:
Dei pr.:ecepta
bo–
mini ju/lificato ad obfervandum effe
impoffibilia:
nam dicit AuguHinus ,
Dezu
im–
po/]ibilia non
jubet.
Etfi eodem Augufüno reíle, veriffimum
fit ,
qu~dam
ali–
quando Deum jubere
quGe
non pof]is
:
ideoque jubendo petere monearis ,
ut
poffis.
Abfit
enim
ut
quis illud,
quod pofsis,
& ,
quod non pofsis,
ita
explicet ,
ut
primi ·fenfus
fit ,
quod
FA
e
1 LE
pofsis
,
alterias vero
Q_uod . non
FA
e
1 L E
po[si1
•
Nefcio fane quo fato undique nobis hodie Ít'repant in decreta Eccl
fi <E
iíla:
FA
e
1 LE,
comrnode,
&
his
fim ilia . Certe Pebgiar.i
per ral ia
qt1oque
Do–
füina1n Eccleíix
interpolabant:
uti Africana Concilia,
&
noviffime Tridenti–
oum
fe([.
6.
Can.
2:
annoravit.
D E C A R
l T A T E.
p
ll
o
p
o s
I T I
o
D
A M N A T A·
l.
QMni1 amor creat11rif rat ionalis, aut
vitiofa
efi cupidrtas q:ui mundus diligJ–
tur,
qu~
a ]oiJnne probibetur, autl 1udabilis illa caritas, qua per Spiritum
Sanélum i.n
corde
diffufa Detu amitur.
Efi j8.
N O T A
XV.
J.
ESt
hc?c Propofitio ex libro Baii de Caritate cap.
6.
ubi
ex fententia
( llt
putat ) Auguflini affirmat ,
Omnem amorem
creaturie
rationaUs aue
vitiofam e(Je cupiditatem qua mundtu
diligitur
,
quce a Joanne probibetur
,
dum
ait
:
Nolire
d1ligere mundum , neque e:i
qn ~
in mundo func ,
aut
laudabi–
lem
caritatem
,
qua
De1u
amatur
,
qu
1m
ni{l Deus ipfe non
donat
•
Et
capit.
5.
poíl: medium <lifene indicar fe de ea loqui Caritate, qua:
diffuf,iefi
in
cordibuf
no/Iris per
Spiritum
Sant'Ium
qui datu1
efi
nobis.
2 .
En vero fen fucn illius ab ipfomet difertiffime expli cátum cap.
1
X. ( et–
fi
e~1m
ja.m nunc fatis verb,1 illa explicent :
Di/fu[a
in cordibur
per
spiritura
Santlum
. ) En lumen ingens
pro
explicatione
hu jus,
&
tot aliarum
fegu en–
tium Propofit ionum •
In
fine igi ur capitis noni , qui
fimul eft
finis
to–
t ius
libri de Caritate , ollendens quid toto
libro per caritarem intelli·
gi
velit , ita conclu<lit :
.Quardo
, inquit ,
Mar~ym
magna
illa mand.z,1.i
fecerunt
"
magna utique voluntate
,
boc efi
,
magna ca'iitate fecerunt
•
Hanc Pe–
trus non
babuit
,
quando
timore Dominum ter
negavit
;
&
tamen quam·vis par–
"Va
,
tamen non deerat
,
qucmdo
dicebat Damino
:
.llnimam
pro te ponam
,·
pu–
tabat enim
.{e poffe
,
quod
fe
velle
fentiebat
,
Sed
imperfefüm
ejtH caretatem
_notabat
Cbl'iftu1
,
dum
diceret :
non
pvtes me
Jequi
modo
•
Fatet
igitu1·
,
c,1ri–
t
1tis
initium
tune
bomini
t onfe rri
,
q14ando
ab infidelitate
aut
mala
voluntaie
converfus,
incipit <Velle bonum, id efi, velle f 1Cere
Dei mandatum,
qui prius
'Vol(llt
.
bat malum,
id
eíl: ,
non Dei,
f~d
fimm
f acere
pladtum, quod nihil aliud
quam con–
tupifcere efi , atque
C ARITA _T E M T U N
C
' U N
CU
P
R 1,
quando Deo cooperante
14ntum accipit
incrementum
2
ut
&
manda
ta Dei faciat
,
&
rnpidirates
,
qu~ priu~
eum