1000000213

574 / 1058

O ·P U S C U l U M 1V. ~~9
tione mutantur • Si tªtione non potrit facrificii ratio conlfare , ut .
accuratius in Scholis olo.gi ant.
Addam & illud e d~ & confoetudine ;-• cum haberent
genus quoddam obJationis, in quo id , quod offerebanur Deo, ferro· vel igne
confumi, extingui , exterminarique deberet, quod Gra!ce d11d.Seµet , Hebraice
Din appellamm efi; nihilomim1s hanc ipfílm vocem .ci·n de iis inteFdum .dici
confueviífe, qu:e integra, & intaéta manebant, ut funt .agri, & ·prlldia, ut ex:
Levirici 27. liquet. ·
_Ita~~e c~m .eju~~odi in ?bl~ti_one duplex interveniret aétio; altera qfla cul..
ru1, hononqúe d1vmo res illa_ dJGibatur, & offerebatur: .altera , qua res ea–
dem perimebatur, qua. ox a_éttone nomen Cberem. proprie eíl: impofitum : ac–
cidit tamen , ut, hac pofieriore dompta, fola pnor communem.appellationem
obtinerec. Ideo, :q.uottes ;nominari an~thema , vel cberem , auclimus non •lfla–
tim confrequens ~, aboleri·, extinguique rem , de qua agit_lir, fed ex ejus
narura, & conditione , quid -fafü1m fit, prqdenter erjt. aillimandum.
Ad hunc rnodum .;& de Chriíl:iana oblatiene , alt<lrifque facrificio judicare.
-convenir. EoH enim., ut in antiqu:e legis facrificiis, fic in Novz unico illo
pars, ftve aélio duple~. Una eft qure ·proprie ·1oblatio, Grzce wpaa-qr.>p_d ,_dici–
.tur , qui e{b ritus in verbis, auc aébione aliquai confrfiens , .quibus res , qua:
l1aétenus profana ·enat , Deo tradicur, & in eJus quali mancipium1cransfertur;
cujufmodi fo Mofaica: legis facrificiis · foit impoíitio manuum fuper -hoLliam·;
.rom elevacio_, & :tgitatio quat1t1mdam ·ajus partium ad quatuor rnundi parres,
q.ua.m Hebra:1 i1!:)T-'11 vocant, de . qu.1 R. Selomoch ad caput ~9· Exodi , ubi
-Scriptura ritus iílos ·indicat, nec non Levitici 1. & fequentibus.
Altera pars erat hoíl:iz rnaétatio, & combufiio • Sic in · Chriíl:iana facrificio
tarn wpoo-q:iopa, (ive oblacio, quam confecratr© :cernitm:, qua panis •'. atque •vi–
ni fubfiantia deletur; & in Chriíl:i Corpus , 1& Sanguinerh . convertitur. • 'To–
tam ipfum tatnen facrificium .ab una , &. priori aéhone nomine accepto, vo–
carur oblatio .
At ·fieri poteíl: , ut ex duabus fola tantrum uforpetur oblatio ; qnemadmo–
<lum in ea AEJT~pyí~ . ufuvenic, qt1z Út TWV 7rpon}l1a<rµúwv a Gre?cis appellatur,
qualem iu Parafceve magna Latinre Ecdefi~ ,confuerndo retinec • Tum enim
Dominicum Corpus offertur fine confeci:cartione , quél pridie eíl: faéta • De -h0c
ergo -).¡,T~pyía~, live oblationis genere, fi qua •vel fcripto , ·veLfe1:1móne mea–
ti-o fieret , erraret profe8:o, qui cum AEirrtspy/fx.11 , oblacionemque eíle faétam
audiret, Clatim huic ad}un8:am foiffe coofecrati.onem d1ceret.
Sciendum eft prreterea, dupl~oiter :ib confecratione di velli 0blationem ·po–
tuiífe. Primum i!Ao modo, querh di xi, cum lorrge ame coníecratus. panis vi.
vificus offertur. Secundo cum ante confecrationem ab Iaicis~ etiam mulieribus,
offerebatur. Mos enim in Ecclel1a veteri foit , ut qui communicandi jus ha–
berent, iidem panem & vinum in EccleGam portarene, & ibidem offerrene ;
quod etiam facrificittm vocat Cyprianus in libro de opere & eleemofyna: La–
cupler, & dives es, inquit, & Dominicum celebrare te credis , qui€ carbonam omnino
tion refpicis ; qute in Dominicum fine facrificio ven1s; qu~ in partem de facrificia, quad
pimprr obtulít, fumis. Auguíl:inus Sermone 2 r 5. de Tempore. Oblat10nes, qu~ in
• 7/t.zr.i con{ecrentur, offerte . Erubefcere debe.t horno idoneus, fi de aliena oblatiane cam–
mrm1caverit . Hanc Grreci c:rnones 7rpOO'qJopá.v vocant; cu jus foli fideles jus ha–
be nt, qui neque abíl:enti, neqne ~ <:eott ntes erant, fed integram dignita–
tem h~bebant. Arque h~c erat pecfi éta communio, ad quam p<l!~itentes , &
a facris extorres afipirabant ac p r lomnffimi crucrarom temporis , f;quallo4
• , ::> '
re~que perNveniebanc, uti jUS haberent ~~atimiis, qu_am Ko1vwv1av vocan
1
c µe.
'f<X ?T(>O<f<pDftl'.~ . ltaque poflremus ,qui & quartus pceo1tentmm gradus, qttam <ror;-carzv
voca.