214 / 1020
' 136
e o
N
T
R
o
V
E R
s
t
A
r.
drínum
&
in Pfeudo-Sibyllinis, erat vox.
M.spwa
eo fenfu • Apice litteram
"
Refch
;
Daleth
differre dixit
S. Hieronymus
•
Addit
Grotius
:
Libros .
ve~eres,
::
etiam poíl:
Efdram,
fine Punti:is
voc~libu~
fcribi folitos , adeo
perfp1~ms
ar-–
,, gumentis
a
yiris
ha~·um re~um.
dotttffim1s demonftratum eft ,
ut
1d
am-
,, plius inficiari non
111~
pertmacmm
fit . .
.
.
Objiciunt fecundo:
~11:gua pro~fus
omnis c?nfoms
&
v.ocalis conftat •.
V
o–
.cales enim funt quaíi d1éhonum
anun~,
fine qmbus vox artici;lata. profern non
potefr. Lingux igitur Hebraica! coa!va
fuerunt
Punéta vocaha , ipfique
Moyfis
Exemplari indita.
Refpondetur, Suas quidem vocales
Hebr~os
ao ipfius Lingua: origine ,
fici:t
&
Gentes reliquas habuiífe ;
Aleph, ,Jod
,
din
,
Vau
,
qu~
hod1e pro
confom~
tantum habentur , olim pro vocabulis ufurpatas fuiífe . Id ex
.J-ofepbo
proban
Libro
6.
De JJello
Judaico
,
ubi litteras quibus Nomen Dei Tetragrammaton
lamin~ aure~
infcriptum erat
in ornatu Summi Pontificis , vocat
Elementa
quatuor vocalia
•
Id ex
OriJ.ene
confirmad , qui Textum
Hebrx~m G~xds
Cha–
raéteribus in Hexaplis defcripfü, nec tamen novas vocales fib1 finx1t , ut ab·
fentes vocales in Hebraicis diétionibus · exprimeret • In Codice.
MS.
Barberi–
no, ex qúo variantes LeB:iones Prophetarum Minorum defcnpfit
rvaltonus
Tomo ultimo Bibliorum Polyglottorum , extare fpecimina quxdam ex
Origmis
Hexaplis annotata,
Aleph
per
a
,
Jod
per , ,
&
interdum per
~
,
din
per
a
&
• ,
Vau
per
o
&
ou
five
u
ab
Origene
fuiífe expreífa , adeoque vim iflarmn
v~calimn apud Hebra:os habuiffe . Idem ex
S.
H 1eronymo
confirmari fateor Ep1-
fiola
145.
docente pro
Hofianna
dici
Hofanna,
media vocali elifa , quia
aa
.Aleph
excluditur
Jod
:
Et
EpH1:ola
126.
ad
Evagrium
,
ubi referre ' negat ,
utrum dicamus
Salim
quod fcribitur cum
J
od: an
Salem,
quod fcribitur fine
Jod : Et cauífam hanc addit , quod vocalibus in medio litteris raro utantur
Judri,
&
pro voluntate leB:orum atque varietate Regionmn, eadem verba
di–
verfis fonis arque accentibus proferantur. At inde perperam colligitur, quod
Hebrcri Pnnét<Lvocalia
s.
Hieronymi,
vel
Origenis,
multo mirrns
Efdr.2
aut
Moy{is
temporibus habuerint. 'Punétorum itaque voci.lium notis
&
figuris non adfcriptis
Textus Hebrcrus legebatur, quamvis ipfa i')ronuntiatione vocales exp-imerentur.
-
Objiciunt tertio, Non eífe veriGmile quod Deus Scriptura:
Sacr~
íenfmn
prorfos
incertum
&
obfcurum reliquerit : fublatis autem Punél-is, gme <liél-ionem alias am–
biguam determinant, fenfum
Scriptur~
incertum eífe
&
obfcurum : Quamobrem
probabilius eífo Punéta foiífe a
Moyfe,
vel certe ab
Efdra
Sacro Textui affixa •.
Refpondetm' .
Ex
Codicibus non punB:atis certum fenfum non minus elici ..
quam ex iis qui Punétis infigniti font . Diétiones guippe ,
qua!
abfque
Pun..
8:is vocalibüs,
&
fecundmn feipfas
fpeétat~
ambigux funt ,
&
variis
leB:ioni–
bus
obnoxi~,
certum
&
determinatum fenfnm in contextu habere -, a quo in
leél-ione difcedere non licet . Hunc autem fenfum ab ante.cedentibus
& .
con~
fequenti~us
detei:minari:
ufu
autem
&
traditione ümotefcere: Ecclefice judicio.
de~laran:
collatione cüm antiquiffimis
&;
optim~ not~
Codicibus , iis
pr~fertim
qmbus. vetere.s
EccleG~
Patre:s
ufi
font , & antiqtüs, Verfionibus ab
E.ccleft~
probat1s plunmum illuíl:rari •
·
Objiciunt quarto, Samaritanos Codices olim
PunB:a·
vocalia habuifle,
ad
ea.–
que.
&
~eb_r~os:
cum e.orum
Libri
Sacri
ante
EfdrrR-
temporJ.,·Samaritaois lit-.
tens fcript1 c:.ífent.
,
Anteceden.s pr<;>bant ex
s.
Híeronymi
Procemio· in Libros Regum, feu· Prologo.
Gal~atQ
, d1centi :
Samari·tani etiam
Pentateucbum
Mofi totidem
litteris~
fcriptitant
:1,
fi.._P,.urts
tantum
&
apicjbus c!ifcrepantes-.
-
Refpondet':lr,
.Api.c~m
eo loci, apud
s.
Hie·ronymum
vocale PunB:um non
figni~
tic;~~
a
fcd.
lit~erarum
duéhuu
~
&.
milmtulas
cliffere~uias. .
Vult
igi.tur S._Do:"">
.@;~